Kendime göre algı biçimimi etkilememesi için okumadan izlemek istememiştim ama oyun zaten yüzlerce farklı anlama bürünecek bir içeriğe sahip. Dolayısıyla, ister izleyin ister okuyun, herkese ulaşan içerik apayrı olacaktır. Absürt sanat dallarının, hayatın sıradan temalarını olduğu gibi işlemesinden nasibini almış bir eser. Prematüre ifadesini bir küfür olarak görebilir, sorulan sorunun duyulmadığı için cevaplanmamasıyla karşılaşabilirsiniz. Çünkü hayat tam olarak bu duyulmama eyleminin kendisi kadar sıradan. Kitabın, çok basit cümlelerle, çok yalın betimlemeler içerme sebebi de budur. Çünkü gerçek hayatın içinden çıkıp gelen de tam olarak bu basitlik. Haliyle bu kısa oyunun beni derin düşüncelere gark etmesi elden değildi. Baştan aşağı semboller ve metaforlarla döşeli her bir öge, yaşadığımız dünyanın ögelerinden ve ruhsal buhranlarımızdan başka bir şey değil. Beklenen Godot, bir insan, mahluk, eşya, metafiziksel bir öge, hiçlik ya da varlığın ta kendisi olabilir. Varoluşçuluğun her adımında karşılaştığımız nasıl değil neden sorusu, kitabın her sayfasında imlek imlek işlenmiş. Evrenin bütün sırları çözülse bile, bu kitabın karakteri çıkıp "İyi tamam ama bu hala bana neden yaşadığım sorusunun cevabını veremez." diyebilir. Nasıl bir gerçeklikte yaşadığın değil neden o gerçeklikte ya da hayaller dünyasında yaşadığını arar durur, kitabın ana iki karakteri. Biri unutkan, diğeri yardım eli bekleyen insanlığı simgeler. Aslında insanın her iki yanını da simgelemiş olur. Bu nedenin cevabını ısrarla ararken, hayat bu mu, bu kadar mı, gerçekten biz bu muyuz diyerek varoluşsal sancılara gömülerek kitabı bitirmiş oluyorsunuz. Çünkü o cevap bir kurtuluştur, kurtuluş Godot'dur. Godot cevapların ta kendisidir. O cevap bir gün gelecek mi, hep yarını mı bekleyeceğiz bilinmez. Ama hepimizin beklediği bir Godot'nun olduğu da su götürmez bir gerçek.

Godot'yu BeklerkenSamuel Beckett · Kabalcı Yayınevi · 20008,1bin okunma

··

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ezgi K.