Öncelikle belirtmeliyim ki ben genelde bu tarz kitap pek okumam hatta itiraf ediyim oldukça da önyargılıyım ama size bugün bu önyargımı yıkan kitabı paylaşmaya geldim.
Kitabın dili çok akıcı kitap 495 sayfa ama emin olun göz açıp kapayıncaya kadar bitiyor ve olaylar o kadar güzel bağlanmış geçmişle gelecek o kadar güzel harmanlanmış ki kitabı açtığınız an bırakmak istemiyorsunuz.
Baş karakterimiz Gökçe annesini babasını kaybetmiş ve teyzesi eniştesi ve onların oğluyla yaşayan bir liseli genç kız. Oldukça kısıtlı çevresiyle yaşayıp giderken evin içinde yaşadığı sıkıntılar yüzünden üniversite sınavını kazanıp evi terk etmek istiyor. Yaşadıklarını da arkadaşlarıyla paylaşmaya dili varmıyor. Ve tabiri caizse beyaz atlı prensiyle tanışıyor ama Alper yani beyaz atlı prensimiz Gökçe’ye öyle bir şey söylüyor ki işler o gece sarpa sarıyor. Yakın arkadaşlarının kendi aralarındaki ilişki ve Gökçe’yle olan ilişkileri aslında karmakarışık ama okumaktan kendinizi alamıyorsunuz ve bir ters köşeyle kitap bitiyor ve bir itiraf daha son sayfalarda biraz ağlamış olabilirim
•”Yaşadıklarını hafife almıyorum Gökçe.” dedi “Acın hafife alınamaz zaten. Sadece şunu unutma: Her zaman daha kötü bir hayat vardır. Sen, yaşayamayan tüm insanlar için yaşayabildiğin kadar yaşa. Sınırlardan ve onları aşmaktan korkma. Zincirlerin seni sıkmasına izin verme. Yasını tut ama ne olursa olsun yaşa.”
•”Şu dünya insanlar başkasının hayatına karışmak yerine kendi hayatlarıyla meşgul olmaya başladığında düzelecek.”
•”Her ne hata yapmış olursan ol, yüzleşmekten korkma. En güçlü yağmur bile yerini gökkuşağına bırakır. Sen yeterki dürüstçe göğüsle yaptıklarını.
•”Yaşananlar ve yaşanması gerekenler asla aynı olmuyor. Sen, aslında her şeyin en iyisini yaşamalıydın.”
