Bu kitabı 4 yıl kadar önce Eskişehir'de bir kitap fuarında almış, biraz okumuş ve ne sebeple olduğunu bilmediğim şekilde yarım bırakmıştım. Kitap biraz durağan sanırım. Aslında çok fazla karakter yok. Karl, karl'ın oğlu yani anlatıcı, Clara, Nina, Rüdiger adı sık geçen karakterler. Onun dışında pek belirgin nir karakter yok. İsviçre'de geçen olay örtüsünde Hitler Hollanda, Belçika gibin ülkelere saldırırken İsviçre de tehlikeye giriyor ve karakterlerden erkek olanlar askere alınıyor vs. Hepsinin bir ruhsal problemi var. Karl gençlik yıllarından başlayarak bulduğu her para ile kitap alıyor, ilerleyen zamanlarda bu tutkusuna plakları ekliyor. Kitapta kavuşamayan aşklar var ama bunları çok vurgulamamış yazar. Gerçek hayattaki gibi, olmamışsa olmamıştır deyip yoluna bakmış herkes. Kitapta, kitabın oluşmasını sağlayan babamın kitabı yani “Beyaz Kitap” fikri çok hoşuma gitti. Karl'ın köyünde ergenliğe giren 12 yaşındaki çocuklara önce şenlik düzenleniyor. Sonra siyah kaplı içerisi boş beyaz sayfalardan oluşan bir kitap veriliyor. Çocuk bu kitabı her gün hayatının sonuna kadar yazıyor. Ve o öldüğünde en büyük oğlu kitabı okuyup o kişinin hayatını öğrenen ilk kişi olur. Kişi ölene kadar asla onun kitabı okunmaz. Cidden güzel bir fikir. Herkes ardında bir otobiyografi bırakmış oluyor. Ayrıca bu köyde her aile bireyinin tabutu evin önünde duruyor. Dünyanın neresinde yaşarsa yaşasın o kişi öldüğünde en büyük çocuk gelip tabutu alıp gidiyor. Hatta bu tabutların özenli veya düzensiz oluşu da kişi hakkında fikir veriyor. Mesela Karl diyordu ki; evinin önündeki tabutlatı özensiz olan bir kadınlar evlenmem.” Sonuç olarak keyif alarak okuduğum bir kitap değildi. Akıcılığı da 10 üzerinden 6ydı diyebilirim. Kitaplığımdaki okumadığım kitapları bitirmek istediğim için okudum. Tabi ki zararı yok okumanın. Ama daha okunası ve öncelikli kitaplar olduğu da bir gerçek.

Babamın KitabıUrs Widmer · Ayrıntı Yayınları · 201133 okunma

·

164 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Burcu A