“Ama görünürde bende ölen bir şey yok. Her gün süregelen bir dirilmenin yorgunluğu bendeki.”
Yeni bir kelimenin anlamı bu kadar anlamlı olabilirdi..
Rabarba: “Boşluğu dolduran gürültüler” sinema veya televizyonda kalabalık sahnelerin çekimlerinde figüranların oluşturduğu uğultu şeklindeki ses efekti anlamına geliyormuş.
Hayatımızda o kadar çok gürültü var ki kendi iç sesimizi duyamıyoruz bazen, düşünmüyoruz halimiz nicedir.
Modernleşen çağımızın tek düze yaşamlarında kısır bir döngüye girmiş hayatlarımızda memnun olmadığımız pek çok durum yaşarız ve öyle bir an gelir ki kaybolduğunuzu hissedersiniz, boğulmaya başlar ve bir iç çatışmaya girersiniz ya işte tam da bu sancıları yazıya dökmüş yazar 
Kasım Hasan ÜNAL
Gürültülü bir kitap Rabarba, kaçıp gitmek isteyişlerimizi, suskunluklarımızı, içimize gömdüklerimizi haykırıyor yüzümüze.
Kalabalık içindeki yalnızlık, yok sayılma, karşılıksız sevmek, hayal kırıklığı, iç monologlar ve insanlık halleri, geçmişin şimdiki zamana hükmettiği öykülerden oluşuyor.
Her sayfasında kalbe dokunan öyle çok cümle var ki altını çizmediğim sayfası yok denecek kadar az.
Öykülerin hissiyatındaki melankolik havadan mı, yoksa kendimi sorgulamayı sevdiğimden mi bilmiyorum benim çok severek okuduğum etkileyici bir kitap oldu.
Kendimizden bir parça bulmaya başlıyoruz okudukça o sorguladıkça biz de kendi savaşımızı veriyoruz.
“Dudak bükülen zararsız bir hikâye olarak bittim.” diye noktalansa da kitap cümlelerin ağırlığını bir ömür içimde taşıyacağım..
Tekrar okumak ve her seferinde yeni bir duyguya ortak etmek istediğim dert ortağım kitap Rabarba..Okuyun bakalım sizin hangi ahvalinize dokunacak bu güzel eser
·
175 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.