Ben kimim
Nedir bu dünyadaki yerim
Niyedir içimdeki bu melal
Ah şu benim mecaz kimliğim
Ben zahiri ile batinin birleştiği Kemiğim
Derin ufuklara dikmiştim gözlerimi
Koskocaman okyanuslara
Öyle bir yosun kokusu sardı ki her yani
Suyun üstü bulanık
Ama altı berraktı
Kimse görmedi onun içindeki melali
Oysa kendi bile bilmezdi Ahmet Haşimi
Niyazi mısri olurken görüştüm gözlerini
Vaad etmişti o gözler
Bana bu dünyada cenneti
Sonra bir pus sardı her yanı
Ölğm uğultusu çınladı ayrılık konuşmasında
Yitik bir sevda düştü payımıza
Yine karanlık sokaklar
Yine hazan
Ve sonsuza değil hicran
Senin yokluğunun ardından kalan
İyi bir insan olma ümidimde seninle son buldu
Çünkü dünya iyi olanlara adil değildi
Ya da benim bu güne kadar yaptığım kötülüklerin bedeli
Seni tanıyıp sevmemekti
Bu işte gerçekten katlanılmazdı
·
65 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.