Gönderi
Annesinin ölümü ile başlayan hikayede baş kahraman Meursault'un hayata bakış açısındaki derin boşluklar dikkate değerdir. Öyle ki Meursault annesinin ölümünden pek etkilenmemiş hatta bir yabancı edasıyla cenazeye katılmıştır. Daha ilginci ise annesine son bir defa veda etmek için tabutu açıp anneciğinin yüzünü bile görmek istememiştir.. Bu boşluk ve anlamsızlık devam eden süreçte de gözlerden kaçmamaktadır. Pek çok kadınla beraber olan Meursault bunlardan hiçbirine karşı en ufak bir duygu besleyememiştir. İşin garip kısmıysa bunun farkında bile değildir. Öyle ya beraber olduğu kadın ona kendisini sevip sevmediğini sorduğunda "Sevmiyorum herhalde" demiş ancak sırf kadın istediği için "evlenebiliriz" demiştir. Evlilik... Yalnızca beraber olduğu kadın bunu istediği için evlenmek istemek... İlginç değil mi? İnsan ister istemez ruhsuz, kendini ve kendi isteklerini arka planda tutan, elini eteğini dünyadan çekmiş ve sadece yaşamış olmak için günlerini anlamsız bir şekilde sürdüren biri olarak düşünüyor Meursault 'u değil mi? Evet, tam olarak öyle... Hatırlarsanız eğer birbirine silah doğrultan iki hasımla beraberken silahın patlayıp patlamamasının bile bir önemi olmadığını söylemişti... Yaşamak anlamsızdı Meursault' a, yaşamaya değer gördüğü hiçbir şey yoktu şu koskoca dünyada çünkü o kendi minik dünyasını yaratmıştı, zırhlı bir kalkan gibi onu ve diğer dünyayla bağını koparan o gardını asla indirmiyordu. Derken tabancayı doğrulttu ve 1 defa ateş etti adamcağıza, adam yerde can çekişip öldükten sonra 4 el daha... Neydi sebebi cansız bedene edilen bu son 4 el ateşin? Muamma... Belki de zihninin derinliklerinde kendine yöneltmişti tabancayı, kendine sıkmıştı bu son kurşunları. Öyle değil midir ki zaten sorgu esnasında bile ruhunu teslim etmişçesine olan rahatlığı, boşvermişliği? Belki bilseydi, azıcık hissetseydi veyahut inansaydı Tanrı'sına, bir el tutuverip çıkaracaktı onu idamından...
·
90 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.