Ariel Dorfman'ın hikayesini aklına getirdiği ancak yazmaya yeltenmediği dönemlerde Genereal Agusto Pinochet Şili'de diktatör kendisi de sürgündeydi. 1990 yılında Şili demokrasiye dönüp kendisi de 17 yıl süren sürgün döneminden çıktığında kafasında kurduğu öyküyü yazmaya karar verdi. O dönemde Şili'de demokrasiye geçiş güç olmuş ve bu durum Ariel Dorfman'ı etkilemiş çünkü yine aynı dönemin cumhurbaşkanı karmaşıklığı gidermek, ölümle sonuçlanan insanlık suçlarını araştırmak amacıyla bir komisyon kuruyor. Ancak suçlular yargılanmıyor ve adları açıklanmıyor. Oyunda da karakterlerimizden birinin bu komisyonun üyelerinden birisinin olduğunu görüyoruz. Yazarın bundan önceki eserleri yazdığı romanlar, şiirler ve diğer oyunları genellikle Şili sınırları içerisinde. Ancak bu oyun sadece Şili de yaşanan dertlerden ziyade insalığın karşılaştığı büyük sorunları içeriyor. Garip ve ürpertici insanlık duygusuna değiniyor. Oyun, Aristo türünde çağdaş bir tregedya. Ve temel olarak insanın ne kadar acımasız olabileceğini, adalet kavramını ve en önemlisi öc almayı anlatıyor. Oyunda 3 karakter var. Bunlardan biri Gerardo Escobar. Bahsettiğimiz komisyona katılması istenen iyi bir hukukçu. İkinci karakterse kocasının gördüğü işkencelerin öcünü almak isteyen Paulina .Gerardo'nun eşi. Son karakter ise Roberto Miranda. Doktor. İşkenceci olup olmadığı kesin olarak anlaşılmayan karakter. Oyunun başında doktor çok yardımsever ve iyi biri olarak yansıtılıyor. Benim perspektifimden Ariel Dorfman dünyadaki kötülerin çoğunun gizli saklı olduğunu ve birinin iyi mi kötü mü tam olarak anlaşılamayacağını anlatmak istemiş. Oyunda Gerardo eşine işkence eden doktordan öc almaktan ziyade adaleti savunuyor. Doktoru yargılamak istiyor. Karısı ile çatışmaları da bu noktada başlıyor. Benim nazarımda yazarın bu oyunu yazma amacı çok derin acılar yaşayan ancak isimlerinden hiç bahsedilmeyen yüzlerce kişiye dikkat çekmek. Başımıza kötü bir olay geldiğinde saflığımızı yitirir miyiz? Adalet denilen kavram aslında nedir? Oyunu bugünün koşulları ile karşılaştırırsak tabiki koşullar aynı değil ancak aynı olan çok şey var. Hala konuşma özgürlüğümüzün olması ama her istediğimizi söyleyemememiz, kadınlara olan tecavüz, işkence ve ölümlerin olması. Korku içinde yaşamak ancak bu korkuların asla anlaşılmaması... Aradan yıllar geçmesine rağmen bugün bile işkence gören birçok kişinin ismini, işkence eden insanların kim olduğunu bile bilmiyoruz. Bilsek de aynı Paulina'ya olanlar gibi susuyoruz. Örtpas ediyoruz. Oyunu okurken Paulina'nın acısına ortak oluyoruz ama günümüzde Paulina gibi acı çeken, sesini çıkaramyan, adalet kavramına artık inanmayan yüzlerce insanı da aklımıza getirmeden geçemiyoruz.

Ölüm ve KızAriel Dorfman · Mitos Boyut Yayınları · 2012187 okunma

·

256 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sueda Özülker