Gönderi
İnsanlık tarihi boyunca var olmuş tüm çocuklara...
Aslında insanlık tarihi boyunca ve hatta günümüzde kim bilir kaç tanemiz az ya da çok "köpek gibi büyütülmüş çocuk" gibidir. Bu toprakların makus talihidir, evet, evet, belki de sizin babanız (belki de bir arkadaşınızın) bir kere olsun, "Seni seviyorum." demeyi bırakın, bir kez olsun sizi takdir etmemiştir, bir kez sevgiyle bakmamıştır. Onu da suçlayamazsınız, öyle görmüştür, o da babasından öyle görmüştür. Hani her şey tamamken, hiçbir derdiniz yokken içimizde bir boşluk, nedensiz bir mutsuzluk oluşur ya, işte o belki de çocuklukta ya da hatırlayamadığımız bebeklikte yaşadığımız travmalardandır kim bilir?
Kitapta elbette ekstrem durumlar ele alınmış. İnsanın okudukça içi acıyor. Bebeklikte, çocuklukta insanın ruhunda ne tahribatlar açılıyor. Bir şekilde düzelebiliyor belki ama her şekilde o yara orada kalıyor işte. Şakayla karışık söylediğimiz "Senin çocukluğuna inmek lazım." sözü aslında çok manalı, çok içi dolu bir söz. İyi bir bebeklik, iyi bir çocukluk geçirme şansına (evet bu ne yazık ki şans) erişirse kişi, hayatta bir şekilde her zorluğun üstesinden gelebiliyor. Bazı "kötü" olarak damgaladığımız insanı yargılarken de, "Kim bilir çocukluğunda neler yaşadı." diye geçiriyorsun içinden ama bazen üzülerek de olsa hayatından çıkarmak zorunda kalıyorsun bazı insanları.
Bizim toplumda düşünsenize "Çocuğu kucağa alıştırmak" diye bir kavram var ya da azıcık güleç yaramaz bir çocuk olsa "Şımartmışsınız bunu." oluyor. Halbuki elbette çocuğa sınır koyulacak ama bunu cezayla, tehditle korkutmayla yapmak bir facia. Ve ne vakit annesinin sokakta tokatladığı, bağırıp çağırdığı bir çocuk görsem içim "cız" eder. "Bana Bir Şeyhler Oluyor." oyunundaki gibi "Yapmayın o daha bir çocuk." diyesim gelir. İzlemek isteyenler burdan:
youtu.be/GshlGeNNxFE
Ve elbette çocuk istismarı. Hepimiz alarmda olmalıyız. Elimizden gelenin en iyisini yapıp, bu tarz şeylere karşı çocuklarımızı eğitmeliyiz. Yüzde yüz önleyemiyor olmak tüyler ürpertici ama bu bizim en başta vicdani sorumluluğumuz. Toplum olarak ödevimiz.
Kitap bana göre aşırı uzundu ama yine de yaşanmış ilginç olaylar insanın ufkunu genişletiyor. Özellikle de terapi süreci.
·
471 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.