Normalda bu kitab Rövşən Abdullaoğludan oxuyacağım son kitab olacaqdı. Çünki romanlarını bitirmişdim, motivasiya, fərdi-inkişaf janrnda olan kitablarını da oxumağı planlaşdırmırdım. Geriyə də iki ayrı silsilədən iki ayrı kitab qalırdı bununla da onları bitirəcəkdim. Amma kitabın əvvəlində yazıçının fəaliyyəti ilə bağlı məlumatlandırıcı mətn yerləşdirilib. Demək açdığı iki silsilənin də hələ davamı var. Biri əsarət, həqiqət, mif silsiləsi idi. Buradan hələ iki kitab gözlənilir. Digəri də ləpirçi silsiləsi hansı ki, qitələri gəzib hərəsinə bir kitab həsr edir ki, bu "mən yeməli deyiləm" bu silsilənin afrika şöbəsinə aid idi. Antarktika haqqında olacaq növbəti kitabı da nəşrə hazırdır. Bu kitabın son təəssüratlarına əsasən ikinci silsiləni bitirib bitirməyəcəyimə əmin deyiləm amma "Tanrı - mif yoxsa həqiqət"i bitirməyi planlaşdırıram. İndi gələk bu kitabın incelemesine. İlk öncə deyim ki başladığım ilk vaxtlar ərzində kitaba nə isinə bilirdim nə də anlaya bilirdim hadisələri filan. Yad bir janrın içində tapmışdım özümü. Əlbət oxuduqca müəmmalara aydınlıq gəldi. Hadisələr ləpirçi (tayfalarda ov edən şəxs) Maqu və mənsub olduqları Nuba tayfası tərəfindən dışlanmış, lənətlənmiş və onun himayə etdiyi uşaq - Lanonun ətrafında başlayır. Dediyim kimi ilk temanı tuta bilmirdim, sonra kitabın Lanonun dilindən danışıldığını anlayanda bir xeyli aydınlandım. Əsas hadisələr də Lanonun ən yaxın dostu - kaftarı Xolo ilə bu tayfadan ayrılıb ov üçün çıxdığı macəra ilə başlayır. Yazıçı da bütün çatdırmaq istədiklərini burda çatdırır. Tayfalar arası skandallar, tayfaların tanrıları, başı boş kahinlərin ağalığı, zəif təbəqədən olan tayfaların azadlıq çırpınışları, başıdiklikləri, əcaib afrika canlıları və bunlarla paralel də Lano və Xolonun ölüm qalım macərası. Toxunduğu mövzular nə qədər incə olsa da, çox dərin mövzular deyildilər, dayaz anlayışlar, monoton cavablar gözə dəyirdi. Bununla kitabın ortalarında hiss etmişdim ki, artıq sonlarına bir az sarsıdıcı səhnələr əlavə edib kitabı bitirər. Çox sarsıdıcı olmasa da bunu etdi. Təsiredici sonluq idi, insanlıq adına. "Yazıçı bu kitabda stilindən çıxdı." cümləsini rahatlıqla işlədə bilərəm. Peki uğurlumuydu? Təbii ki, uğurluydu. Afrikadan yazırsa gedir Afrikanın həyatını yaşayır. Yazdıqlarına bu cür hörmət edən şəxslər görmək möhtəşəm hisdir. Mütləq oxuyun demirəm, daha mühüm öncəliklər sala bilərsiz lakin oxumayın da demirəm, boş vaxt üçün daha uyğun seçim.

Ləpirçi: Mən Yeməli DeyiləmRövşen Abdullaoğlu · Qədim Qala Nəşriyyatı · 2020166 okunma

·

366 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Camal Cəfərov