“…Hepimiz kendimize yabancıyız, kim olduğumuzla ilgili algılarımız ise yalnızca başkalarının gözlerinin İçinde yaşadığımız kadarıyla var .
…Doğum günüm geldi geçti.Artık 64 yaşındasın; yaşlılığa, sağlık sigortasının ve Sosyal Güvenlik Kurumu’nun sağladıklarından yararlanacağım günlere, giderek daha çok eşini dostunu kaybedeceğim bir döneme milim milim yaklaşıyorsun. Daha şimdiden arkadaşlarının bir çoğu gitti, ama asıl bundan sonraki gelecek olan tufanı bekle…
…Bebeğini kollarının arasında tutuyorsun. Karını kollarının arasında tutuyorsun. Yataktan kalkıp pencereye giderken soğuk yer döşemesine çıplak ayaklarınla basıyorsun.64 yaşındasın. Dışarıda hava gri, neredeyse beyaz, görünürde güneş yok. Kendine soruyorsun: Daha kaç sabah kaldı?
Bir kapı kapandı.Bir başka kapı açıldı.
Hayatının kışına girdin.
…Hiç başına gelmeyeceğini, gelemeyeceğini, dünyada bunlardan hiçbirinin başına gelmeyeceği tek kişi olduğunu sanırsın; sonra tıpkı herkesi olduğu gibi hepsi teker teker senin de başına gelmeye başlar.
