Sonuncu, Türkçe edebiyatın duayen isimlerinden akademisyen, çevirmen, dilbilim uzmanı ve yazar Tahsin Yücel’in 2010’da yayımlanmış son romanı. Edebiyatımızın elli yılına farklı alanlarda değerli katkılarda bulunmuş Tahsin Hoca’nın roman karakterleri en marazi duygulara, takıntılara ve tutkulara gark olmuş insanlardır. Bu romanda da Sorbonne’da “doktora yapmış” felsefeci Selami Harici’nin hiç kimsenin yazmadığı bir kitabı yazma arzusuyla başlayan olaylarla örülmüş bir kurgu ile karşı karşıyayız. Yazarın genelde eserlerinde tercih ettiği her şeyi bilen üçüncü tekil şahıs anlatımından farklı olarak, “ben” anlatıcının tercih edildiği ve dört farklı anlatıcının sırayla ve doğallıkla değiştiği bir anlatım var romanda. Bence yazarımız, kendi edebî varlığını ve genel olarak bir bütün gözüyle bakılan yazın dünyasının felsefî tarafı ağır basan eserlerini “bir film şeridi gibi” gözden geçirmiş bu eseri yazarken. Kitap nasıl yazılır? Bir kitabı diğerleri arasında değerli kılan nedir? Edebî ve sanatsal değer taşıyan kitaplar aslında birbirinin tekrarı mıdır? Yayıncılık neyi gerektirir? Yazarın gerçek işi nedir? Gerçek okur kitaplara nasıl yaklaşmalıdır? Bu sorular aracılığıyla sorguladığı ve alttan alta eleştirdiği yayıncılık dünyasının yazar boyutunu da derinlemesine ele almış. Son derece ironik bir dille ve hatta nüktedan bir tarzda yazılmış olan bu roman ustaca gizlenmiş bir hiciv de barındırıyor. Yüzünüzde müstehzi bir gülümseme ile okuyacağınız romanlardan biri bana kalırsa. Özellikle insan doğasının çetrefilli yapısının ve aile ilişkilerinin çıkarlara dayalı dengesinin gözler önüne serildiği, nesiller boyu süren ve tekrarlara dayanan bu anlatımı yazarın amaçladığı espriden yoksun okursanız “romancının son arzusuna” uzak düşmüş olursunuz. O halde gülümseyin ve Tahsin Yücel edebiyatındaki Türkçe’nin duru zenginliğine bırakın kendinizi.

SonuncuTahsin Yücel · Can Yayınları · 2017211 okunma

·

259 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nur