Gönderi
BİZDEN BİRİNİN HİKAYESİ: BİZİM SELİM
Uzun bir süredir okumak istediğim ama her elime alışımda korkup bıraktığım bir kitabın incelemesini yapıyor olmak beni fazlasıyla heyecanlandırıyor. Lafı çok uzatmadan incelemeye geçmek istiyorum.
Kitap hakkında genel bir bilgi verirsem bu dünyaya 'tutunamayan' Selim Işık'ın, arkadaşı Turgut Özben tarafından yaşatılmak istenmesi üzerine hakkında araştırmalar yapmasını konu alıyor. Bu öyle bir araştırma ki eğer siz de biraz olsun bu dünyaya ait hissedemiyorsanız, yorgunsanız her bir cümlede durup düşünüyor ve Selim'in çektiği sıkıntılara ortak oluyorsunuz.
(Bundan sonrası benim kişisel düşüncelerimdir.)
Bazı insanlar deriz, bazı insanlar vardır ki bu dünyaya alışamazlar. Bu dünyanın saçma düzenine uyum sağlayamazlar, insanların tavırlarına anlam veremezler. Herkesi kendi gibi düşünmek ister ve yanıldıklarında yaşadıkları hayal kırıklıklarını kaldıramazlar, üzülürler. Kitabı okurken Selim'le kendimi sürekli kıyaslayıp durdum, sanki kitabın içinde yaşadım. Sanki Olric benim de ruhuma karıştı ve sürekli bir şeyler fısıldadı bana; kaçmak istediklerimle yüzleştim, görmek istemediklerimi gördüm, yaşamak istemediklerimi yaşadım. Selim'le birlikte hastalandım, Selim'le birlikte anlaşılmadım, hor görüldüm. Kitabı okurken gerçek anlamda çok yoruldum. Kendi anlatamadıklarım Selim'in anlatamadıklarıyla çoğaldı; boş gözlerle bakıp dinlediğini, anladığını sanan insan sayısı katlandı.
Selim'den bahsetmek istiyorum kelimelerimin yetebildiği yere kadar. Çocukluğundan itibaren büyük adam olacağı söylenen, çevresindekiler tarafından ya küçük görülen ya da hata yapamayacak kadar mükemmel olması gerektiği baskısıyla büyüyen, hazır olmadığı halde bir anda hayatın ortasına atılıp hiçbir yerde kendini oraya ait hissedemeyen Selim; sizce de fazla tanıdık değil mi? Hepimiz az çok bu duyguları hissetmedik mi? Yıllarca ailemizin bizi korumacı tavırlarıyla büyüyüp bir anda hayatın ortasında kalmadık mı? Kimisi kendine gösterilen yolu izleyip belirli bir yönde ilerlerken kimisi de tıpkı Selim gibi ne yapacağını bilemedi. Kime kızabilirdik ki? Ailesinde buldu kabahati Selim, bana öğretmediniz dedi. Bazen bizler de kızmadık mı? Öğretmediğiniz halde neden bu kadar çok şey bekliyorsunuz bizlerden?
Selim... Aslında insanlarla iletişim kurmayı, gerçekten anlaşılmayı, değer verdiği insanlardan değer görmeyi istiyordu. Herkes ezberlediklerini anlatırken o okuyor, araştırıyor, düşünüyordu; tartışmak istiyordu. Ama kimse onu ciddiye almak istemiyordu, bir de yetmezmiş gibi onu küçük görüyor ve iyi niyetini kullanıyorlardı. Selim'e hayran kalmamak elde değildi. Sürekli kırılıyor, yoruluyordu ama pes etmiyordu. Yeni insanlara kendi kapatmıyordu, öğrenmek istiyordu. Anlamak, anlaşılmak... Yeni insanları tanımak kadar ağır ve korkunç bir işe hiç düşünmeden korkusuzca atlıyordu. Her zaman sorgulamıştım kendimi: Neden insanlardan korkuyorum? Neden iletişim kurmaktan, konuşmaktan bu kadar çekiniyorum? Selim'i okudukça bunun nedenini daha iyi anladım.
''Herkesi ben ararım, kimse beni aramaz. Bir yandan da iyidir bu tutum, derdi. Bir insanı istemediğin zaman görmezsin, bu huyuna alışırlar. Senin aramanı beklerler. Bir yandan da hazindir, sen aramayınca kimsen yoktur. Yalnız başına yaşarsın yalnızlığını. Bir yandan da sitem ederler, neden aramadın beni derler. Oysa onlar hiç aramazlar.''
''Oysa, onlar gibi hissetmiyordum. Duyduğum bu yabancılığı, onlardan geri kalmak diye nitelendirdim ve nefes nefese onlara yetişmeye çalıştım.''
Bu cümlelerden sonra çok düşündüm gerçekten, yetişmek önemli miydi bu kadar? İnsan kendine yetemez miydi? Selim tüm bu ikiyüzlülüklere nasıl göz yumdu, nasıl içi çığlıklar içindeyken gülümseyebildi? Hepimiz yapmıyor muyuz diyeceksiniz, iyi olmadığımız halde iyiyiz diyor ve gülümsemiyor muyuz? Ne yapacaktı başka, anlamıyorlardı ki onu. O da aralarında kalmak için içine attı. Attı da ne oldu sanki, sonu oldu diyeceğim ben de.
Bu kitaptan sonra sanırım ben de bir süre Selim'in hastalığıyla kavrulacağım sevgili 1000kitap ailesi. Okumak isteyenlere sağlam bir ruh hali dilerim. Başka dünyalarda görüşmek üzere, sevgilerle...
·
190 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.