Winter, Ay Günlüğü serisinin dördüncü kitabı olup serisinin son romanıdır. Cinder, Scarlet ve Cress gibi bilinen masallardan birine dayanıyor. Winter’ın ise ana hatları Pamuk Prenses masalından uyarlanıp kaleme alınmıştır. Serisinin diğer kitaplarını okumayan kişilerin bu incelemeyi okumasını önermem, spoiler yemiş olursunuz. Kitabın arka kapağında “Bu masallarda mutlu sonu kadınlar yazacak” yazısı çok hoşuma gitti. Uyarlanan masallardaki gibi bir kadının erkeğe muhtaç olmadan veya bir erkeğin kurtarıcı olması gerekmediğini göstererek yazar bize birbirinden güzel ve güçlü kadın karakterleri okuttu. Seri hakkında söylemek istediğim çok şey var ama bitmiş olması beni buruk hissettirdiğinden dolayı nereden başlamam gerektiğini kestiremiyorum. Kitabın sayfa sayısı çok göz korkutsa da final kitabı olmasının sebebiyle bence olayların netlik kazanması açısından gayet iyiydi. Fazla sayfa sayısına göre diğer seri kitapları gibi akıcıydı. Winter diğer Aylıların aksine gücünü kullanmayı reddettiğinden dolayı çoğu zaman halüsinasyon görüyor, bu sebeple çevresindeki insanlar onu kaçık, deli olduğunu düşünüyor fakat tek gayesi etrafındaki insanlara zarar vermemek. Ama bunun yanında kendini harap etmekten başka bir şey yapmıyor. Winter çok tatlı, fedakar, fazlasıyla güzel bir kız. Güzelliği her insanı mest ediyor. Levana bile kıskançlığından onu sihri etkisi alınarak yüzünü yaralamasını sağlıyor. Muhafız olan Jacin karakteri ise Winter’ın saçının teline bile zarar gelmemesi için elinden geleni yapıyor, onu her daim anlamak için çabalaması ve Winter’a karşı düşkünlüğü çok güzeldi. Bazı kısımlarda Jacin’in bencil ve fazla korumacı olduğunu düşünsem de amacı sadece sevdiği kadını korumak. Cinder resmen her kitapta bir tık daha olgunlaşıp büyümesi, kendi ayakların üzerinde durarak kararlı oluşu ve cesareti insanı kendine mest ediyordu. Kai ile olan sahneleri çok tatlıydı, onlarca sayfa daha onların sahnesi olsaydı sıkılmadan tekrar tekrar okurdum. Cinder’ın lider ruhlu oluşu bu kitapta bariz bir şekilde belli olurken bu hâllerini bayılarak okudum. Diğer arkadaşlarının bu kitapta Cinder'a karşı düşkün oluşunu daha iyi anlıyoruz. Birbirlerinin yanında oldukları sahnelerinde sadece barışı sağlamak uğruna değil de birbirlerine gerçekten değer verip benimsediklerini hissettim. Bu kitaptaki favori karakterim İko’ydu. Onun sahnelerini okumak çok eğlenceliydi. Bu kitapta ayrıca Scarlet’e hayran kaldım. Tam asi ruhlu bir savaşçıydı! Wolf’a olanlara çok üzüldüm, resmen kitabın başından beri Wolf ve Scarlet'in başlarına gelmeyen kalmadı. Ama birbirleri koşulsuz sevip benimsemeleri çok tatlıydı. Cress yine aynı sakarlık, şapşallığı ve Thorne olan sevgi dolu hâllerindeydi. Thorne alaycı, sempatik hâlleriyle kitaba renk katmıştı. Son anda Cinder’ın isteğiyle yapılan jest çok hoşuma gitti. Kitabın sonundaki Kai ve Cinder sahnesi çok güzeldi fakat sanki kitap devamı gelecekmiş gibi bitti ve Cinder’ın taç giyme törenini ayrıntılı bir şekilde anlatılmaması beni hayal kırıklığına uğrattı. Aylıların verdiği tepkiler söylense de tam anlamıyla töreni okumak isterdim. Son kısımla ilgili bir sürü isteğim ve beklentim vardı. Özellikle Kai ve Cinder’ın geleceği hakkında ama böyle hâliyle de güzeldi. Cinder’ın son anda Ay Ülkesi hakkında söyledikleri benim çok hoşuma gitti. Bunu kitabıokuyunca anlarsınız, spoiler olur diye söylemek istemiyorum. Kraliçe Levana’ya gelirsek ona üzülmedim ama bariz bir şekilde ona acıdım. Sevginin sadece güzellikle kazanılabileceğini sanıyor. Seri gayet akıcıydı, birkaç isteğim dışında bütün beklentilerimi karşıladı. Gönül rahatlığıyla tavsiye ederim. Keyifli okumalar dilerim.

WinterMarissa Meyer · Artemis Yayınları · 20163,155 okunma

·

1.609 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Şevval