Sözcüklerin sanrısı değil, sanrının sözcükleri. Aşılamayan bir çocukluk ve yirmi yılını yürümek biz okurken. Duyguların sistematik düzensizliği, gündüz düşleri-yok onlar! Parnasse' ı bırakıp da sembolizmin öncü ozanları arasına katılan ve modern şiirin öncülerinden sayabileceğimiz, gerçeküstücülüğü de Nezval, Apollinaire gibi bize çok önceden tellallığını yapan Şiirin Dahi Çocuğunu şiir seven herkese tavsiye ediyorum. Sözün Simyasından: Masalsı bir operaya döndüm: Her varlığın bir mutluluk yazgısı var, bunu gördüm: Eylem yaşam değil de, kimi gücü, bir öfkeyi har vurup harman savurma biçimi. Aktöre güçsüz beynin ürünü. Her yaratıkta, varlığını o yaratığa borçlu birçok başka yaşamalar var gibi geldi bana. Bu bey ne yaptığını bilmiyor: Bir melek. Şu aile enik sürüsü. Çoklarının önünde, öteki yaşamlarından birinin bir anıyla konuştum yüksek sesle. - Bir domuzu böylece sever oldum. Delilikten - tutsaklanmış delilikten - doğan her tür yanılgıları yaşadım. Hepsini sayabilirim tek tek, anahtar bende. Sağlığım tehlikeye düştü. Yılgı bastırıyordu. Günlerce uyuyup kaldım, uyandığımda kendimi yeniden en berbat düşler içinde buluyordum. Sonum gelmişti, güçsüzdüm, tehlikelerle dolu bir yolda, dünyanın bir ucuna, karanlığın ve kasırgaların yurdu Kimmerler ülkesinin o sınır boylarına sürükleniyordum. Bir yerlere gitmem, beynime üşüşen büyüleri oyalamam gerekti. Denizde, sanki bu kirden beni o arıtmak zorundaymış gibi bel bağladığım, sevdiğim denizde, görü yordum kalkıp yükselişini o avutucu haçın. Kargınmıştım bir yol ebemkuşağınca. Mutluluk alınyazımdı, pişmanlıklarımsa, kurdumdu: Güç ve güzellik uğruna feda edilemeyecek kadar büyük bir yaşamım var. Mutluluk! Ölesiye tatlı dişiyle, uyarıyordu beni horoz öterken, -ad matatinum, Christus venit okunurken, - en karanlık kentlerde.

Cehennemde Bir Mevsim - AydınlanışlarArthur Rimbaud · İz Yayıncılık · 2008602 okunma

·

926 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuna Bozbey