Gönderi
104 syf.
10/10 puan verdi
Bu kitabı okuyunca, keşke ağaç olsaydım diyor insan
Son yıllarda okuduğum en güzel , doğa edebiyatı türündeki kitap diyerek söze başlıyorum.
Hermann Hesse.... Metaforda çığır açmış bu kitapta, sanki başka bir çağ açmış kalemiyle. Nasıl anlatsam bilemiyorum , insana özgü özellikleri doğaya aktarmış yani deyim aktarmasını fazlaca kullanmış yazar. üzülen, kızan, aşık olan ,içine kapanan ağaçları betimlemiş. Yani mest oluyor insan okurken.
Kitabın içeriği Hermann Hesse'nin farklı türdeki ağaçlara olan hisleri ,bakışı , onlarla dertleşmesi şeklinde ilerliyor.
Birde bu kitap resimli roman şeklinde tasarlanmış, ara ara muhteşem doğa çizimleri , ağaç dallarının çizimleri var. (bkz. Profil sayfa kapağım) Yine kitabın muazzam yanlarından biride , her ağaç türünün edebi bir dille metaforlarla anlatımı sonrasında o ağaca yönelik bir şiirle bölümün son bulması.
"Ve vakit elverirse, keyfim de yerindeyse, nemli çayıra uzanırım ya da ilk bulduğum sağlam ağaca tırmanırım, dallarda sallanır, tomurcukların rayihasını, taze reçinenin kokusunu içime çekerim, tepemdeki dalların ağını, yeşilin ve mavinin birbirine karıştığını görür, uyurgezer gibi sessizce adım atarım çocukluğumun kutsal bahçesine. " s.27
Bir gün kitap yazarsam adını "çocukluğum kayıp cennetim benim " şeklinde bir isim koyardım ve inanın ilk paragrafını da bu kitaptan yukarda paylaştığım alıntıyla yapardım.
Ve de kitaptaki en beğendiğim şiiri paylaşmaya geldi sıra.
" Solgun Yaprak
Her çiçek meyve olmak ister,
Her sabahın arzusu akşamdır,
Her şey fanidir bu dünyada,
Değişimden, kaçıştan başka.
En güzel yaz bile ister
Hissetmeyi sonbaharı ve solduğunu.
Sessizce dur, yaprak, sabırla dur,
Kaçırmak isterse rüzgâr seni.
Oyna oyunlarını, savunma kendini,
Bırak olsun ne olacaksa.
Bırak, seni kıran rüzgârın esintisi,
Uçursun seni yuvana." s.90
Şiir muhteşem değil mi? Şayet beğendiyseniz böyle her bölüm sonunda muhteşem şiirler var, bu yalnızca bir tanesi sadece.
Kitabı Okurken buram buram toprak, ağaç, çiçek kokusu aldım , huzur kattı aciz ruhuma.
Son olarak kitap içinden yalnızlığın metaforu olan bir alıntı paylaşarak sizlere keyifli okumalar diliyorum.
"Tek başına duran ağaçlara daha da hayranım. Yalnız insanlar gibidir onlar. Şu ya da bu zaaftan ötürü sıvışıp giden münzeviler gibi değil, yalnızlaşmış büyük insanlar gibi, Beethoven ve Nietzsche gibidirler. " s.11
··
1,848 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.