İlgisizlik. Bir neslin tümüyle tüm duygularını ölü halde bulmuş olmasıdır. En başından beri yeni, istekli ve çevresini tanımaya, sevmeye ihtiyacı olduğunu hisseden bir insan olman ile geçirdiğin bu dünyaya ilgisizlik hali arasında kısa bir mesafe vardır, acı bir şekilde ne zaman ulaştığını hiç bilemeyeceksin. Uzayda teorik olarak oluşması mümkün bir solucan deliğine benzer, içerisinde bulunduğun vaktin sana fiziksel olarak herhangi bir dönüşü ve hatırası yoktur. Sen sadece kendini burada, olay ufkundan geçmiş bir şekilde bulacaksın. Sorgulayacağın yaşadığın anın ve duygunun karanlık tarafı olacaktır, çünkü kendi hayatına karşı kaybettiğin ilgi dış dünyanın çekici gelmemesiyle ilgili değildir. Daha zordur, birilerine telkinler vererek yol göstermek her zaman daha kolay olurken, insanın kendini dizginlemesi zor olmuştur. Senin savaşın kayıtsız kaldığın, yarım bıraktığın kendinde gizli. Bu savaşı kaybetmek veya kazanmanın vereceği değişimleri umursamadan yola devam etme. Artık düşünmeye başlamalısın, kendin için en iyi olanı seçebilmek, kışkırtılmış bakışlar ile ilgi toplamaya benzer. Çünkü çevrende yaşayan ve seni tanıyan insanlar kıskançlık duyar, başaramamışlardır. Hayat enerjisi kıskanılması en olağan şeydir, çevresinde gizli düşmanları barındırır. Elbette hayatını bu bakışların ardında yaşamayı sürdürmemek senin temenni duyacağın bir istektir. Çok sevdiğim latince bir söz vardır; "In solis sis tibi turba locis". Bu sözün bahsettiği şey şudur ; "Issız yerlerde kendin için evren ol". Derinliklerde sakladığın gücü, hayatının bu kuşkulu dönemlerinde ortaya koyarak ilke edinmeyeceksen koca bir hayatı bu parlak zihni ziyan etmiş olmanın üzüntüsünü birlikte yaşayacağız demektir. Şerefe, sevgiyle.