Japonya’nın Büyük Doğu Asya Cumhuriyeti adında totaliter bir rejime dönüştüğü hayali bir gelecekte geçiyor hikaye. Ülkenin askeri açıdan gücünü devam ettirmesi gerekçesiyle, her yıl ülkedeki tüm okullar arasından tesadüfi bir lise birinci sınıfı seçilmekte ve öğrencilerin sadece bir tanesinin hayatta kaldığı bir deney programı düzenlenmektedir. Şiroiva Lisesi öğrencilerinin katıldığı bir okul gezisinin gidiş yolunda 1B sınıfı öğrencileri- 21 kız ve 21 erkek öğrenci-bilgileri dışında uyutularak programın düzenlendiği adaya götürülürler. Karşı çıkan sınıf öğretmenleri güvenlik güçleri tarafından öldürülür. Adada uyanan öğrencilere oyunun kuralları ve gerekli malzeme iletildikten sonra dağılırlar. Şuya Nanahara ve çevresindeki birkaç kişi başta olmak üzere tüm öğrencilerin 2 günlük ölüm oyunu serüvenlerinin anlatıldığı kitap, kişisel hikayelerin detayları ve derinliği, hayatta kalma mücadelesi, özgürlük, psikolojik unsurlar açısından oldukça sürükleyici bir kitap. Gelelim kitaba ve yazara yapılan- bana göre- adaletsizlik kısmına. Bu uygulama içinde ve diğer platformlarda baktığım yorumlarda ‘açlık oyunlarının Japon versiyonu’ benzeri cümleler gördüm. Ölüm Oyunu 1999’da yazılmış ve 2000’de de sinemaya uyarlanmış. Sonrasında 2. film gelmiş. Hatta Tarantino’nun ben çekmek isterdim dediği söyleniyor. Açlık Oyunları’nın kurgusu da temelde aynı; hiçbir güç beni Ölüm Oyunu’ndan fazlasıyla etkilenilerek - hatta kopyalanılarak- yazılmadığına ikna edemez. Ne talihsizliktir ki Ölüm Oyunu yaklaşık 10 yıl sonra basılan bir kitap ve çekilen filmle karşılaştırılıyor ve bilmeyen çok sayıda insan Açlık Oyunları’nın kopyası olduğunu düşünüyor. İşte Amerikan sinemasının görselliği ve pazarlama gücü…. Bana soracak olursanız Ölüm Oyunu’nu kurgu ve psikolojik derinlik olarak daha çok beğendim. Her bir karakterin hikayesi daha detaylı anlatılıyor, arkadaşlık, öldürme gibi kavramlar sorgulanıyor. Sürükleyici bir hikaye isteyenlere önerilir. Ben okurken hikayeye hakim olabilmek adına not alarak okudum çünkü karakterleri akılda tutmak kolay değil- bir de isimler Japonca olunca daha da güç oluyor.

Ölüm OyunuKoushun Takami · Pegasus Yayınları · 2014316 okunma

·

486 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Diğdem Abşin