Devlet mi toplum için vardır, yoksa toplum mu devlet için vardır ? Elbette devlet toplum için vardır.Devleti oluşturan parçalarda elbetteki toplumu oluşturan toplumun seçmiş olduğu kimselerdir.Fakat devletin koyduğu her yasa her zaman doğru olacak diye de bir kaide yoktur. Bir üst güce itaat, bütün devletin siyasal rejimlerin ortak noktasıdır. İtaat etmek, devletin meşruiyeti çerçevesinde güç kazanır. Otoritenin biçimine göre, korku veya karşılıklı kabul çerçevesinde şekillenir. Son dönemin hakim liberal demokratik rejimlerinde ise itaat ülkenin yasaları ile sınırlıdır ve devlet meşruiyetini bu yasaların hakkaniyetli ve adil uygulanması ile sağlar. Ancak her zaman devletin yasalarının uygulanması adil bir sonuç doğurmayabilir, bu durumda devletin meşruiyeti sorgulanabilir ya da yasaların uygulanması noktasındaki eksikliğin giderilmesi için bir direniş gerçekleşebilir. İşte tam bu noktada itaatin temeli sarsılır ve itaatsizlik durumu baş gösterir. Ancak bu itaat etmeme durumu mevcut sistemden ziyade üzerinde anlaşılan yasaların uygulamadaki aksaklıkları üzerinedir. Tam bu noktada ortaya sivil itaatsizlik çıkar. Henry David Thoreau Walden gölü kıyısında bu eseri kaleme almış.Eseri kaleme almasına sebep olan olay ise kendisinin dört yıldan fazla süredir vergisini ödememesi üzerine vergi memuru vergisini ödemesini söyler fakat Thoreau ilkesel olarak ödemeyeceğini söyler bunun üzerine bir geceliğine hapse düşer.Kitapta da bu bölümden bahsedilir.Bunun üzerine bu kitabı yazmaya karar verir. Thoreau, çoğunluğun tahakkümündeki yönetimin adaletten uzak olduğunu belirtmektedir. Bir yasanın uygulanmasının bir başkasına adaletsizlik getirdiği durumlarda, o yasanın çiğnenmesinin gerektiğini ve adaletsiz toplumlarda, adaleti savunanların yerinin hapishane olduğunu söylemiştir. Eğer ülke yasaları vicdani yasalarla çatışıyorsa kişinin yapması gereken vicdani yasalarına uymaktır. Kişi bunlara isteyerek karşı geliyorsa bütün sonuçları göze almalıdır çünkü Bir kimsenin ülkesinin yasasından “daha yüce bir yasa” vardır. Bu, vicdanın yasasıdır.Her şeyden kaçabiliriz ama vicanımızdan kaçamayız.Kitapta geçen bir cümlede vicdan muhasebemizi gayet iyi özetlemektedir. "Vicdan yaralanması bir çeşit kan akıtılması değildir de nedir ? Bu yaradan bir insanın insanlığı ve ölümsüzlüğü akar ve bu insanlığın bir daha dirilmesi mümkün değildir." Yani bir kez vicdan gemimiz su aldıysa artık bir daha tamiri mümkün değildir çünkü vicdan bu hayatın zehridir.Vicdanımız eğerki doğru kullanırsak en güzel yasadan daha etkilidir..

Sivil İtaatsizlikHenry David Thoreau · Say Yayınları · 20162,167 okunma

·

271 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

UFUK