Gönderi
Bir Delinin Hatıra Defteri ve Portre
"Hepimiz Gogol'ün paltosundan çıktık." sözüyle Gogol'ün mizahi dehasını ve edebi etkileyiciliğini, kendinden sonra gelen yazarlara olan katkısını özetlemiş Dostoyevski.
Gogol, Rus insanın geçimini sağlamak için çektiği acıları, toplumdaki trajikomik hadiseleri mizahvari bir dille, mahirane betimelemeleriyle okuyucusuna sunmuştur eserlerinde.
🪶 Ben Palto hikayesini okuduğumda çok beğenmiştim. Duygu durumlarını ve psikolojik tahlilerinin gerçekçiliği, yaşamı olduğu gibi aktarması Gogol'ü Gogol yapan özellikleri.
Kitaba gelecek olduğumuzda bu hikâyelerinde de kalemini konuşturmuş sevgili yazarımız. Öyküler kısa metinler olsalar da dimağlarda olan etkileri uzun süreli bence. Yorumuma Bir Delinin Hatıra Defteri ile başlayacağım.
Bir Delinin Hatıra Defteri'nde şizofreni hastasının inişli çıkışlı hayatına şahit oluyoruz. Bu hikaye edebiyatımızda da büyük bir yer edinmiş kendine. Genco Erkal tarafından tiyatro metnine dönüştürülmüş ve sahnelenmiş. Hikaye çok trajik ve yürek burkan cinsten.
Bir insanın hayatla olan zorlu mücadelesi, meftun olduğu soylu kızın bir asilzadeye gönül vermesi ile yaşadığı hayal kırıklığı neticesinde akli meleklerini yitirip kendini İspanya kralı ilan etmesi etrafında şekillenir hikaye. Izdırap ve göz yaşı dolu her satırı. Okuyucusunu derinden sarsıyor hikaye. Bence Gogol'ün her eserinde derin duygular ve psikolojik analizler gizli.
🪶 Portre hikayesi de ayrı etkileyici. Detayları ince ince işlemiş Gogol. Kahramanımız Chratkov bir yol ayrımına gelir, süslü ve gösteriş dolu ama özgürlükten de bir o kadar uzak hayatın cazibesine kaptırıverir kendini.
Süslü hayata girişi de bir sanat galerisinden son parasıyla bir portre tablosu almasıyla başlar.
Bu portrede resmedilen zatın bakışları o kadar gerçekçi ve biraz da ürkütücü ki örümceğin avını yakalamasını kolaylaştıran örümcek ağı misali göreni tesirine alan mahiyette.
Yoksul biri olan Chratkov'un evine haciz memurları geldiğinde portrenin koruyucu çıtalarının biri kırılır ve içinden para dolu torba düşer. Hayatının dönüm noktası da bu olay olur.
Çevresini, evini, yaşayışını değiştirir. Gıpta ettiği ve imrendiği ne varsa sahip olmak ister. İster ama kendi olmaktan uzaklaşır yavaş yavaş. Bu gösterişli hayat olumsuz etkiler ressamı. Özgünlüğünü yitirir, çizgilerini basitleştirir ve sonunda resimde herkesleşir. Sıradan tablolar yapar. Milim milim çalıştığı, günlerce uğraştığı tablolardan eser kalmaz.
Portrenin mutsuzluk, huzursuzluk dolu bakışları, benliğini yitirip bambaşka birine dönüştükten sonra parayla saadet olamayacağını fısıldamaya çalışıyordur kim bilir...
Büyüklerin bizlerin iyiliği için verdiği nasihatleri kulak ardı etmemek ve hayatın bize sunduğu seçenekleri iyi inceleyip değerlendirerek yaşam rotamızı o şekilde belirlemek gerek.
Okumanız bol olsun.
·
321 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.