Gönderi
Rüzgarlı Pazar
İğde kokusu ile başlayan bir hikaye.
Duran, Cesur, Nimet, Çini, Şapkacı Bacı, Dürümcü Baba, Doktor ... Rüzgarlı Pazar sokağının sakinleri, üst geçitin geçim savaşçıları. Hikaye olmasına rağmen hayatın içinden aşina olduğumuz insanlar.
" Bir umut adacığı.
Bir geçim adacığı. "
Kitapta her karakterin kendi hikayesi ayrı bölümde anlatılmış. Sade dili, akıcı üslubu, temiz Türkçesi ile bir solukta okunan bir eser.
Hikayede memleketteki geçim sıkıntısından kaynaklanan göç anlatılıyor. Duran ve ailesinin umutla İstanbul'a göçüp gelmesi buradaki insanlarla olan etkileşimi yaşadığı sorunlar dile getirilmiş.
" Umut bizim ekmeğimiz. "
Kitap bize bir çok halk unsurunu da yaşatıyor. Aşıklar kahvesi, aşığın icrada bulunması gibi.
" Söz muhatabına ulaştı mı yankısını bulmalıdır. Yankısı gelmeyen sözün kıymet-i harbiyesi yoktur.
" Elhasıl medhinde diller kâsırdır.
Âşıkla aşık atılır mı? "
Divan edebiyatında ki bir çok unsuru yine görüyoruz ; şebboy, sümbül, menekşe, zambak, karanfil ...
Yazar, sadece bize hikaye yazmamış, hikayeden çıkıp bilgi vermeyi de ihmal etmiyor.
Kitapta etkilendiğim diğer karakterler ise; Nimet ile Cesur. Tüm engellere rağmen görmeye devam ediyorlar.
" Görmezlerin gözü parmak uçlarındadır. "
Cesur'un ismi gibi cesur olması ile Nimet'e güç vermesi. Doktor karakterinin iki aşığa destek olmaları kol kanat germesi, Doktorun hikayenin sonunda Hızır gibi kaybolması.
Hikayede değinilecek daha bir çok nokta var. Yazarın dediği gibi " Hikâye işte, hayatın hülasası. "
" Âyetullah böyledir.
Yaz biter, güz gelir.
Çiçekten meyve, tırtıldan kelebek olur. "
- Ben büyüdüm galiba.
Masal bitti.
·
1,694 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.