Spoiler içerir. (Her türlü ) Tiyatro eserimiz ana karakterlerden biri olan Garcin’ in kendini başka bir yerde bulmasıyla başlar ama bu bir başka yer neresidir acaba? Garcin bu yerde bir garson görür ve garsona ilk sorduğu şeylerden biri de “Burada diş fırçası var mıdır?” olur. Bu mekân için ilginç bir soru… Devamında ise; “GARCIN: Demek ki, diş fırçası yok. Yatak da yok. Çünkü burada hiç uyunmuyor, öyle değil mi? GARSON: Ne gezer!” (Tahminleri alalım) . . . . Garson olması sizi şaşırtmasın karakterimizin bulunduğu yer cehennem… (Evet hakiki cehennem.) Bu konu hakkında çok düşündüm. Eğer ben gözlerimi cehennemde açsaydım. Karşıma çıkan ilk kişiye ne sorardım diye. Diş fırçası ilk soracaklarım arasında mı olurdu emin değilim. Gelelim Garcin’ e; karakterimiz ise cehennemde kendi odasında, odanın içinde 3 tane koltuk bir bronz heykel ve kâğıt keseceği var. Hatta kâğıt keseceği üzerine şöyle de bir muhabbet dönüyor. “GARCİN: Bu da nesi? GARSON: Görüyorsunuz ya kâğıt keseceği. GARCİN: Kitap var mı, burada? GARSON: Hayır.” Daha sonrasında odaya iki kişi daha dahil oluyor: Ines ve Estelle. Odada birden fazla kişi olduğundan normal olarak konuşmalar ve tartışmalar başlıyor. İlk başta üçlü ekip nerede olduklarını, birlikte olmalarının tesadüf mü yoksa bilerek mi yapıldığını ve son olarak birbirlerinin işledikleri suçlardan habersizlerdir. Sonraları bunların hepsine bir cevap bulunuyor tabi. “Hah! Bütün mesele burada işte. Gerçek nedenler bunlar mıydı acaba? Düşünüyordun, yok yere kendini bağlamak istemiyordun. Ama korku, nefret ve insanlardan sakladığımız bütün öteki pislikte birer neden-dir. Haydi, ara, sor kendi kendine.” Kısa bir eser olmasına karşın hayat, ölüm, var olma vb. konular güzelce işlenmiş. “İnsan hep çok erken ölür-ya da çok geç. Ama hayat ortadadır, bitmiş olarak ortadadır; çizgi çekilmiştir, toplamı yapmak gerekir. Hayatından başka bir şey olamazsın.” (Dizi Spoilerı!!!) Eser bana The Good Place dizisini anımsattı. Dizide izleyenler bilir bir avuç insan öldükten sonra cennete girmeye hak kazandıkları söylenir. Ardından çok güzel ve sevimli bir kasabaya götürülürler. Herkesin kendi evi hatta ruh eşi bile vardır ama kimse orada mutlu olamaz ve sürekli sorunlar çıkar. En sonunda biri buranın cennet değil cehennem olduğunu anlar. Bu cehennem daha farklı tasarlanmıştır. İçinde alevler ve fiziksel işkenceler yoktur ama insanlar diğer insanlara cehennem olur. İncelememe bu alıntı ile son veriyorum. “GARCİN: Bronz heykel… (Heykeli okşar.) İşte vakit geldi çattı. Heykel önümde, ona bakıyor ve anlıyorum ki cehennemdeyim. Her şey önceden hesaplanmış diyorum size. Bu şöminenin önüne geleceğimi, elimi heykelin üzerine koyacağımı, hem de bunu bütün bakışlar altında yapacağımı önceden hesaplamışlardı. Beni yiyen bu bakışlar altında… (Birden geri döner.) Hah! Yalnız iki kişisiniz öyle mi? Sizi daha kalabalık sanıyordum… (Güler.) Demek cehennem bu. Hiç aklıma getirmezdim böyle olacağını…Acı, ateş, kızgın ızgara, hepsi sizsiniz demek…Ay! Ne gülünç şey…Kızgın ızgaranın ne gereği var: cehennem BAŞKALARIDIR.”

Gizli OturumJean-Paul Sartre · De Yayınevi · 1965415 okunma

·

354 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mi paraiso