Gönderi
“Tıp benim nikâhlı karım, edebiyat ise metresim.”
Yarattığı karakterlerle sıkı sıkıya bağ kuran ve onlara soyadlarıyla takma adlar oluşturmayı seven 19. Yüzyılın önemli yazarlarından biridir Anton Pavloviç Çehov. Hepimizin mutlaka bir yerlerde denk geldiği ve duyduğu şu ünlü sözün asıl sahibidir kendisi:
“Tıp benim nikâhlı karım, edebiyat ise metresim.”
Bu eserindeyse mesleğinin hakkını verdiği ve muhtemelen sürekli girdiği diyalogları belli bir kurgu çerçevesinde bir araya getirerek, çeşitli çatışmaları ön plana almış, birbirinden farklı olayları benzer sonuçlarla yansıtarak 11 hikâyesini derlemiştir.
Belli başlı çatışmalarıysa; fakir-zengin, cahil-aydın, yalnız-sosyal, çokbilmiş-mütevazı kimselere aynı gözle bakarak ele almıştır. Can Yayınları Sıra Dışı Bir Adam ve Diğer Öyküler olarak isimlendirse de bu kitapta ana hikâye 5. öyküsüyle bizleri karşılıyor. Kitapta yer alan bazı öykülerse çok tanıdık olan Altıncı Koğuş ve Kara Keşiş’tir.
Çehov, kendi öykülerinde genel olarak olay değil durum hikâyesini yansıtır. Bu yönüyle bir odada saatlerce geçen birtakım hadiselerden çok, on dakika içerisinde saatlere sığabilecek anlatımlar yaparak okuyucunun zihnini boyayabilen bir ressammış gibi görev alır. Yakın zamanda okuduğum Bozkır eseri, adından da anlaşılacağı üzere bozkırda geçmesine karşın karakterlerin bir ev içerisine girmelerinden hemen sonra, bir odada geçip sayfalarca onların hâl ve hareketlerini betimliyor olması, az önce sözünü ettiğim durum anlatıcılığının bir örneğidir. Yine Altıncı Koğuş eserinde bir karakteri farklı olaylar etrafında anlatmış olsa da, asıl ele aldığı o karakterin şu anki durumuna bürünmesine neden olan acılı olaylar ve bunların karakterdeki yıkıcı durumlarıdır.
Bu ve bunun gibi birçok öykünün asıl sahibi olan Anton Çehov, vakti zamanında mutlaka okunması gereken öyküler de yazmış. Gelgelelim şu anlık bu öyküler bile aç iştahınızı doyurabilecek kadar doyurucu ve bir o kadar da lezzetli.
·
166 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.