Çok Sevgili Çocuklar"UYARI
Bu anlatılanlara bir saik atfetmeye kalkanlar cezalandırılacaktır; bu anlatıdan ahlak dersi çıkarmaya çalışanlar sürülecektir; bir konu bulmaya çalışanlar ise vurulacaktır.
YAZARIN EMRİYLE Levazım Kumandanı G. G. tarafından."
Hikayeye girmeden önce yer alan not. Hem çok yerinde olmuş hem de yazar mütevazılık yapmış sanki. Kitabın konusunu yazmak istemiştim aslında ama vurularak ölecek olmak o kadar da çekici olmadığı için tam olarak bunu söyleyemeyeceğim :D
Kitabın ismi, kitaba cuk oturmuş. Sade ve yalın bir isim, fakat basit değil. Tam olarak Huck. Finn'in maceralarını okuyoruz. Tom Sawyer'ın maceraları kitabının devam niteliğinde de diyebiliriz, ya da diyemeyiz, bilemeyeceğim. Kitapta geçen önceden bahsedilen olaylar, mekan, bilhassa karakterler ve geçmişleri, özellikleri açısından tamamen devam kitabı denilebilir. Olay işleyişi içinse öyle, belki denmeyebilir. Yine de her türlü Tom Sawyer'dan sonra okunduğu zaman insana lezzet verecektir.
Kitap pek çok temayı içeriyor fakat tüm bu maceraların yaşanmasına sebep olan şey, özgürlük.
Bir yerde esaretten kurtulmak isteyen, özgürlüğünü, insanlığını almak isteyen köle olmaya mahkum edilmiş Jim; diğer tarafta kendini bildi bileli dışarıda, kendi iradesine göre yaşayarak büyümüş olan fakat bir bayana iyilik etmesinin sonucunda bayanın onu alarak kendine göre yetiştirmeye çalıştığı, hâl ve hareketlerini, dahası düşüncelerini dahi kontrol altına alınmaya çalışılmasından dolayı başka boyutta bir esaret yaşayan Huck var. İkisinin de taşıdığı dert aynı: Kendileri olabilmek için özgür olmak.
Aynı şeylerle dertlenen bu iki insan, bir rastlantının getirdiği sebeplerden dolayı —kader mi diyelim— özgürlükleri için birlikte çaba harcamaya ve birbirlerini kollamaya başlıyorlar. Ve Huck'ın kararsızlıkları, doğru zannettiği fakat toplumunun, saçma kelimesinin bile yetersiz kalacağı düşünceleri de o zaman aklını kurcalamaya başlıyor. Bununla büyüdüğü için, bulunduğu durumu düşünürken biraz sıkıntı da çekmiyor değil.
Huck ve Jim özgürlükleri için yolculuklar ederken bir yerden sonra sahneye bizim çocuk, Tom Sawyer, çıkıyor. Vee sanki her şey daha güzel oluyor bundan sonra. Tom Sawyer'ın haylazlıkları ve maceraperestliği kitabı daha bir güzel yapıyor(eh bir zahmet zaten).
Bir yerde Huck " Tom Sawyer'ınki gibi kafam olsaydı, dük yaparız deseler vermezdim," diyor. Ve haklı, çünkü çocuğun kafası zehir gibi desek hiç yanlış olmaz.
En sıradan hareketi bile sıradışı olmaya müsait. Çocuğun hareketlerinden bile bir macera kitabı çıkar. Herhangi basit bir hareketi dahi basitlikten çıkartarak, kendine has bir şekilde yapıyor. Ve kitapta da Huck, Jim, Tom üçlüsü çok uymuş ve tatlı bir tablo çıkartmış ortaya.
Velhasıl, eğlenceli ve rahat bir kitaptı. Sıkıntı, stres asla vermiyor, kendiliğinden akıyor. Ve her şeyden önce yazar karakterlerin konuşmasını ve düşünce yapılarını harika bir şekilde oluşturmuş. Kullandığı dil de çok hoşa gidecek bir tarza sahip. Yeri gelince mizahi dili yönetmesini çok iyi biliyor gerçekten.
En çok sevdiğim şey ise, çocukların tam olarak çocukluğunu gösteriyor olmasıydı. Onların ciddiyetini, sevimliliklerini, ruh hallerini, hâl ve davranışlarını çok güzel yansıtmış ve bunları okumak insana resmen zevk veriyor, mutlu ediyor.( Bu çocukları gerçekten seviyorum :))
Özellikle yazın daha kolay biter gibi hissediyorum, demiştim ya insanı rahatlatan bir tarafı var. Bu sebepten okuyun da okutun da. (Tabi Tom Sawyer'dan sonra)
Okuduğumuz kitapları doğru zamanlarda okuma temennisi ile...
