Tek bedene ait tek bir ruh. Ömrümüzün sonuna dek bu sorumluluğun hükmü, kullanmak üzere bize verilmiş. Fakat insanı normal bir tanım ile bir form dahilinde kabul etmeden; alışagelmiş ve herhangi bir öğretiyi kabul etmeden klişe bir yaşam ile devam ettirmiş olan, insan. Yaşıyoruz ama neden yaşadığımızı, amacımızın; yaşantımıza olan etkisini düşünmeden, hatta bir amaç edinmek yerine yine herkesin yaptığını yaparak aynı ahlak ile çatışıyoruz. Bu kabul edilemez gerçeği insanın benimsemiş olduğu duygular ile hayatına dahil ediyoruz. Bir şeyi öğrenme gayreti olmayan insan; hiçbir şey bilmediği halde nasıl olur da kendini öğrenebilir? Bunu sorgulamak lazım. “İnsan felsefesinin sorun haline dönüştürdüğü "insan nedir?" sorusu insan var olduğu andan itibaren onun zihnini meşgul eden sorunların en önemlilerinden biri olmuştur. Bu soru ile insan kendisini merkeze alır. İnsanı tanıma açısından bu önemli bir çıkış noktasıdır. Zira insandan hareket edilmesi gerektiğini vurgulamayan neredeyse hiçbir düşünce biçimi yoktur. Çünkü Goethe'nin dediği gibi "Insan kendini yalnızca insanda tanır." Bu nedenle hem felsefi hem bilimsel hem de dini yaklaşımlar insanı tanıma ve onun neliği, gerçekliği ve maddi unsurları üzerine görüş sahibi olma arzusunu her zaman devam ettirmişlerdir. Öncelikle insanı bilme yani insanın kendi kendisini bilme durumu gerçekleşmeden, insanın başarılarını ve geleceğe yönelik beklentilerini açıklamak olanaklı değildir. Ayrıca insanın hem kendini hem de kendi dışındaki dünyayla olan ilişkisini anlama ve anlamlandırma çabası da bu sorunun dışında düşünülemez.”

İnsan FelsefesiMüslim Akdemir · Birey Yayınları · 201122 okunma

·

106 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Veysel Şahan