Bilirim Asuela'm Bilirim
Dökülürdü sonbaharda yapraklar gözlerinden
Kurumuş bir dal gibi kırılırdı saçların
Kökünden sökerdiler kalbini, bilirim
Bilirim Asûelam, en masum hüzünlerini.
Her köşe başında açsa da akasyalar
Gökyüzüne seslense de kavaklar
Yüzünü okşasa da yağmur
Sen yine de sevmeyeceksin sonbaharı,bilirim.
Canını yakardı damarlarında aktıkça kan
Rüzgara teslim etmek isterdin bedenini
Kırılmadık hayalin kalmamıştı, bilirim
Bilirim Asûelam, en çiğ nefretlerini.
Yeniden doğsan da şu dünya için
Güneş ilk kez yaksa da gözlerini
Ay her gece yansısa da pencerenin eşiğine
Sen yine de kurmayacaksın hayalleri,bilirim.
Yakardı genzini şiir yazılmış kağıt kokusu
Tüm mektuplarını yakmak isterdin
Her duygunu hapsetmiştin kalbine,bilirim
Bilirim Asûelam, en hisli duygularını.
Kalemin olsa da bir kuşun kanadı
Mürekkeple dolsa da tüyleri
Gökyüzü açılsa da bir defter gibi
Sen yine de yazmayacaksın şiirleri,bilirim.
Atabiyat Dergi
·
96 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.