Dönemin en büyük yazarları başta olmak üzere, ondan sonra gelen herkesin saygıyla önünde eğildiği yüce yazar Dostoyevski’nin en çok okunan başyapıtı. İyi bir Dostoyevski okuyucusu bilir ki, yazarın kitaplarında hep bir öncekinden bağlantı vardır. Ve öyle bir şey ki, Suç ve Ceza yazılmadan önce yazarın tüm kitapları bu başyapıtın fragmanı gibiydi adeta. Ve işte karşımızda idealleriyle, fedakarlığıyla, sorgulayıcı kişiliğiyle, sevgisiyle, nefretiyle, her şeyiyle Raskolnikov! Onu tanıdığımızda görüyoruz ki hepimizin içinde biraz ondan izler var. Peki Raskolnikov’ u bu hale getiren neydi? Bir Napolyon olma arzusu mu? Yoksa baskıcı, katılaşmış kurallara boyun eğmemek mi? Cebindeki son kuruşa kadar başkasının mutluluğuna harcayan bir adam nasıl katil olabilir peki? Bu sadece kişisel bir hırs, güç arzusundan mı ibaret yoksa insanlık için büyük bir adım mı atma niyetinde? Raskolnikov’un İçindeki sayısız kişilik bölünmelerinin hepsinin ortak amacı görüyoruz ki o cinayeti işlemekti. Çünkü atacağı büyük adım için tek çıkış yolu o olarak görüyordu. Fakat bunu sonraları tamamen bir beceriksizlik olarak görüp zamanla içini yiyip bitiren bir boşluğa düştü. Çünkü bütün hayatını bu ideale adamıştı ve boşa çırpındığını kendisi de gördü. Fakat bir tarafı asla pişman olmadı. Böyle böyle içindeki o inanılmaz idealist kişiliği onu yiyip bitirdi. Direnmeye çalıştı fakat bunun boşuna olduğunu anlayınca da gidip teslim oldu. Hayata tutunmak için ona yeni bir amaç gerekliydi. Ve bunu da Sonya’nın aşkında buldu. Ve bu sayede hayata tekrar döndü. Suç bazı durumlarda meşru mu? İnsan kendinden vazgeçecek kadar ideallerine böylesine nasıl bağlanabilir? Hayatın zorlukları bir insanı içten içe nasıl boğabilir? Raskolnikov her kadar acımasız bir katil gibi görünse de içindeki umut ışığı hepimize yol gösterici olmuştur. Cinayeti öyle bir derinlikle anlatmış ki, dönemin savcısı, böyle bir kitap yazan insan kesinlikle cinayet işlemiştir diyip yazarı göz altına aldırmıştır. İnsan dehasının şüphesiz yaratttığı en eşsiz eserlerden olan Suç ve Ceza’nın son sayfasını da çevirdikten sonra bir şeyleri sorgulatmaması mümkün değil gerçekten. Seni saygıyla selamlıyorum Dostoyevski…

Suç ve CezaFyodor Dostoyevski · İş Bankası Kültür Yayınları · 2006159,9bin okunma

·

1.187 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet Doğan Oktay