Eserde başkahramanımız bizleri sürekli maceradan maceraya götürüyor. Temelde dört yolculuğuna şahit oluyoruz. Her bir yolculukla döneminin yozlaşmış sistemini gözler önüne seriyor. Okurken insanların aslında şu dünyada bir toz tanesi olmasına rağmen kendilerini ne kadar büyük saydıklarını görüyorsunuz. Bu sanırım aradan yüzyıllar geçse de değişmesi mümkün olmayan bir gerçek. Kibrimiz o kadar çok ki içinde yaşadığımız şu dünyada sanki bizden başka canlı yokmuş gibi diğer canlıların habitatlarını bozuyor, küresel ısınmaya kulak tıkıyoruz. Biz yaşıyoruz ya gerisi mühim değil. Ayrıca devlet yönetimindeki ve toplumdaki yozlaşmaya da şahit oluyorsunuz. Birbiriyle saçma sebepler yüzünden kutuplaşan insanlar, politikacıların kibirleri ve birbirlerinin arkasından kuyu kazan insanlar gibi bir sürü örnek ile karşılaşıyorsunuz. Sonra bir de kendimizi çok kusursuz zannediyoruz. Ama kusurlarımız da var. Sadece kibrimiz sayesinde onları göremiyoruz. Bazen de gereksiz uğraşlarımız oluyor bilim ve felsefe adına. Gerçek hayatta kullanamıyoruz. Bilim ve felsefe teoride kalmamalı uygulanmalı oysaki. Son olarak da insanın o ilkel doğasına dikkat çekiyor yazar. Bitmek bilmeyen savaşlar, insanlığın açgözlülüğü, kibir ve kıskançlık bizlere aslında yaradılışta ne kadar katlanılmaz yaratıklar olduğumuzu kanıtlıyor. Gulliver bütün bu gezilerin sonunda ise bir mizantrop olarak karşımıza çıkıyor. Haklı mı? Kısmen. Gulliver insanlığın hatalarını ve sistemin yozlaştığını görüyor görmesine ama o da aynı kibri takınıyor insanlığa karşı. İlginçtir ki bu onun insanlarda hiç hazzetmediği özelliklerin başında geliyor. Severek okuduğum bir kitap oldu umarım sizde seversiniz

Gulliver’in GezileriJonathan Swift · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20197,1bin okunma

··

483 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.