Herkese merhaba arkadaşlar. Içim kıpır kıpır, çok heycanlıyım. Kitabın son sayfasını da nihayet bitirdiğim zaman dedim ki; vay be ben ne okudum! Gerçekten tam anlamıyla efsane bir kitaptı. 20 gün boyunca bu kitaba ayırdığım zaman sonuna kadar değdi. Karma karışık duygular içerisindeyim. Kitapta o kadar çok duyguya yer verilmiş ki ister istemez bende kitaptaki karakterlerle birlikte o duygulara büründüm. Mesela Jean Valjean ile acıyı, hırsı, korkuyu, merhameti ve sevgiyi yaşadım. Kendini kanuna adamış bir karakter olan Javert ile birlikte, nefreti, id-ego-süperego çatışmasını yaşadım. Piskopos Myriel ile birlikte merhaneti ve her şeye rağmen tam anlamıyla din adamı nasıl olunuru öğrendim. Fantine ile birlikte bir annenin kendini yok sayıp evladını için yaşamasını daha doğrusu yürüyen bir cesetten farksız olmasını hatta onun için dişlerini ve de vücudunu satabilecek kadar nasıl ileri gidebileceğini öğrendim. Cosette ile hüznün doruklarına ulaştım, onunla birlikte aşk acısı çektim, gece olduğu zaman onunla birlikte sevgilisinin yolunu gözledim ve bazende çok kızdım. Marius ile birlikte birbirini sevmeyen dedem ve babam arasında kaldım, inandığı değerler uğruna ailesine sırt çevirmesine ve sıfırdan hayata atılmasına hayran oldum ve tabi aşk acısı çektim. Eponine ile birlikte karşılıksız ve o saf aşkı tattım. Thenardier ile birlikte nefreti ve kıskançlığı tattım.(Öyle karaktersizlikler yaptı ki öl artık be adam dediğim tek karakter oldu.) Gavroche ile birlikte sevgisizliği, ailen tarafından yok sayılmayı ve buna rağmen yardıma muhtaç olan kişilere arkasını dönmemesine, neşesinden ödün vermemesine hayran kaldım. ( Yaptığı esprilere net güldüm.) Ve genelinde kitapta ki karakterler ile birlikte açlığı, sefaleti, toplum tarafından dışlanmayı ve yok sayılmayı tattım. Kitapda ki karakterleri bir kenara bırakacak olursak Hugo'nun İtalyan yayıncıya yazdığı kitabın ilk başında bir mektup var benim en çok sevdiğim ve bu kitabı hemen okumam gerek dediğim kısım oldu. Biraz sonra yazacağım alıntı da bu mektuptan. "Erkeğin cahil ve umutusuz olduğu, kadının ekmek için bedenini sattığı, çocuğun eğitecek bir kitabın, kendini ısıtacak bir ailenin yokluğunda acı çektiği bir yerde Sefiller Kitabı kapıyı çalıp şöyle diyor: Sizin için geldim, sayfalarımı çevirin." Kitapta bir çok betimleme var öyle ki Paris'in lağımlarına bir bölümde uzun uzun yer vermişti. Aynı zamanda Napoleon'un çöküşünü,Waterloo savaşını ve cumhuriyetçi gençlerin birlik olup barikatlarda verdiği mücadeleyi de anlatmıştı. Bu kısımlar aslında romanının akış hızını bana kalırsa biraz düşürüyordu ama yine de büyük zevk aldım okurken çünkü daha öncesinde Fransa tarihi ile ilgili çok bir bilgim yoktu. Kitabı mutlaka orjinal tam metninin herkes tarafından okunması gerektiğini düşünüyorum. Ben çok sevdim ve seneler sonra da tekrar okurum ve eminim ki o zaman da bana böyle müthiş ve yoğun duygular hissettirecek. Herkese keyifli okumlar... Buraya da Sefiller Müzikalinin linkini bırakayım çok çok güzel okuduktan sonra mutlaka izleyin. youtu.be/j9dFl6ykxtE

Sefiller (2 Cilt Takım)Victor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202187,2bin okunma

·

164 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seher Demir