Eserin unutma çabası ile alakası olmadığını başta söylemek gerekli. Daha çok insan ilişkileri üzerine ve düşünsel bir kitap. Başta okurken çok zorlandım ama yine de okumaktan zevk aldığım bir eser oldu. Tebessüm’ün gözünden Şeref’in kurduğu Unutma Bahçesi diye adlandırılan çiftlik benzeri alanda insanların birbirleri ile olan kavgalarını, uyumsuzluklarını görüyoruz. Karakterlerin hepsinin başka başka fıtratları, görüşleri var ve hepsinin amacı da “unutmak” ama bilinçli bir unutma mümkün mü? Aslında yazarın unutmanın mümkünlüğüne dair daha fazla bir şeyler demesini beklerdim ama daha çok konu hakkında okurun ağzına bal çalıp bırakmış. Avcılık, doğa, insanlık hakkında çok fazla durulmuş ve çıkarımlar okura bırakılmış. Bitirdiğimde unutmanın mümkünlüğü üzerinde epey düşündüm. Bana göre insan unutmak için çabaladıkça daha çok hatırlıyor. Oysa farkına bile varmadan unuttuğumuz ne çok acı var. Zamanında unutmak için debeleniyoruz ve sonra unuttuğumuzu bile unutuyoruz. Unutmaya çalıştığımız şeyin ne olduğunu bile unuttuğumuz zamanlar oluyor. Unutma Bahçesi projesinin işlevselliğini merak ediyorum. İnsan unutmak amacıyla kendini bir yere kapattığında daha çok hatırlamaz mı? Özellikle de bu kitaptaki gibi çok fazla meşguliyetin bulunmadığı bir bahçede, huysuz insanların içinde unutmak daha zor. Bir de evrensel acılarımızı unutmak var ki 21.yüzyılda insanlar bu evrensel acıları çok çabuk unutmaya kendini şartlamış durumda. Felaketleri unutmakta, sorumluların sorumsuzluklarını unutmaya çok çabuk alıştık. İnsanoğlu, unutmasa hayatına devam edemez zaten ama her şeyi unutmak bence insanlığımızdan oldukça çok şey götürüyor. Kitapla ilgili en önemli detaysa kitaptaki Unutma Bahçesi’nin bir benzerinin Gümüşlük’te Gümüşlük Akademisi adından bir yerin olmasıdır. Muhtemelen yazarın fikrinin doğuşunda büyük katkısı olmuştur.

Unutma BahçesiLatife Tekin · Can Yayınları · 2019627 okunma

·

329 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nur