Çok uzun zamandır okuma listemde olan ama bir türlü okumak nasip olmayan bir kitaptı. Çok geç kalmışlığın pişmanlığı ile belki de tam zamanında okumuş olmak düşüncesi arasında gidip geliyorum. Uçurtma Avcısı özgün adı ile The Kite Runner, Afganistan doğumlu Amerikalı yazar Halit Hüseyni'nin (Khaled Hosseini) tüm dünyada geniş bir yankı uyandıran ilk romanıdır. Benim de büyük bir merakla başlamak istediğim ilk kitabıydı ve edebi olarak beni derinden sarstı diyebilirim. Neden mi? 414 sayfalık(midi boy) bir eseri okurken hiç sıkılmamak,akıcılığı kitabın başında ve sonunda aynı çizgide devam ettirebilmek olay örgüsü ve kişileri bu kadar sağlam bir şekilde kurgulamak her yazarın harcı değildir.Kitap edebi yönden tek kelimeyle mükemmel. Khaled Hosseini'nin kalemine gerçekten hayran kaldım. Ama bildiğiniz gibi bazı kitaplar yazıldığı kadar masum olmuyor. İdeolojik ve politik bir dille yazılan kitaplardan birisidir Uçurtma Avcısı da. Kitaba baktığınızda monarşinin son yıllarında büyüyen çocuğun gözünden Sovyetler Birliği'nin Afganistan'ı işgali, şehirde yaşanan trajedik olaylar, savaş yüzünden göç etmek zorunda kalan aileler(ki buna Emir ve babası da dahil) savaşın çocukların hayatlarını nasıl tükettiği ve sonrasında Taliban'ın Afganistan'a huzur getireceği beklenirken tekrar yarattığı kaos ortamı ve bu vahim ortamda Amerika ile Kabil arasaında mekik dokuyan Emir'in hayatı. Ve Emir ve Hasan'ın hikayesi tek kelimeyle büyüleyiciydi. Bir insanın çocukluğunda yaptığı bir hatanın zamanla sırtındaki kambur oluşunu adım adım izlemek, sonuçta "Emir de bir çocuktu" diyememek... Sohrab'ın hissettiği o kirlenmişlik duygusunu; kitabın başından itibaren "Hazara" olduğu için hor görülmesi, aşağılanması hatta okumayı sevmesine rağmen, sosyal statüsü gereği okuma hakkının elinden alınması... Kısacası benim kitapta aklımın almadığı şey Emir’in yaptıkları olmadı hiçbir zaman. Çünkü hayatta Emir ve hatta daha kötüleri var. Ancak Hasan’ın Emir’e olan bağlılığı beni ağlatan asıl sebepti. Tacizin tecazüvün her hali ama her hali berbat evet ama küçücük çocuklara yapılanları benim için bu dünyadaki en büyük kötülük. Sohrab’ın otel odasındayken her gece temizlenmek için yıkanışı, ellerini yumruk yapıp Assef’in dokunduğu koltuk altlarına koyuşu ve benim için en yaralıyıcı olan şey de her şeye rağmen ağlamayıp da o adamın gözünü çıkarttığı için ‘Allah o adama yaptığım şey yüzünden beni cehenneme atar mı?’ diyerek ağlamasıydı. Küçücük bir çocuğa o şartlarda bu kadar iyilik ve sevgi aşılayan bir anne babaya rağmen içindeki çocuğu öldürmeyi başaran bu kadar kötü, insan olmayan varlıklarla aynı dünyada yaşadığım için ölmek istedim. Sohrab’a yapılanlar için, otel odasında ilk defa beni oraya verme diye Emir’e yalvardığı için ve küçücük bir çocuğu intihar edecek zihniyete getirdikleri için ölmek istedim. Lakin ne benim ne de başka birinin ölmesi dünyada bu hayatı yaşayan binlerce hayata hiçbir faydası olamayacak. Çaresizliğin daha önce yaşamadığım bir boyutunu yaşatan bu kitap benim başucu kitabım oldu. Yıllarca her iki oğlundan da gerçeği saklayıp acısını Emir’den çıkaran babayı, Hasan’ın kendi oğlu olmadığını bildiği halde ona babalık edip hala babanın yanında kalan Ali’yi, senin için bin tane olsa yakalarım diyen Hasan’ı, vicdan azabından daha büyük korkuları olan Emir’i ve küçücük bedeniyle kaldıramayacağı şeyler yaşayan ve sonunda ölmek isteyen Sohrab’ı anlamakla geçti sayfalar. Bitirdikten sonra bile bende hala derin bir çaresizlik bıraktı. Kitabın unutamayacağım ve bana göre hissedilen en güçlü duygusu çaresizlikti. Çaresizce okuduğum sayfalar bittiğinde saat gece yarısıydı. Kitabımı başucuma koydum ve yatağa girip boğazımdaki yumrunun geçmesini diledim. Eğer bu kitabı okuyacaksanız kendinizi çaresiz hissetmeye hazırlamalısınız ve mutlaka zamanından önce okumamalısınız. Yazılanların sadece bir kurguda kalması dileğle iyi okumalar.

Uçurtma Avcısı (Cep Boy)Khaled Hosseini · Everest Yayınları · 2017164,3bin okunma

·

104 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.