Hüseyin Rahmi Bey'in akıcı , herkes tarafından anlaşılabilen dili ve ders verirken güldürmesi, samimiyeti beni sevindiriyor . Sanki karşım da oturmuş hikâyeyi onun ağzından dinliyor hissine kapılıyorum . Bu üslubu kullanırken de biz okuyucuları da bilgilendirmeyi ihmal etmiyor .
Yazar birden fazla konu hakkında eleştirilerde bulunuyor . Özellikle batılılaşma ile birlikte Türkçe konuşulurken araya Fransızca sözcükler eklemeyi , batıdan gelenleri el üstünde tutup kendi ülkesindeki insanlara değer vermeyen insanları eleştiriyor . Günümüzde de bu eleştirisini haklı çıkaracak tonla örnek bulabiliriz .
Anjel , yıllarca Fransa da hayat kadınlığı yaptıktan sonra İstanbul'da kendisini zengin bir ailenin yanına mürebbiye olarak aldırtır. Kurnaz ve sinsi olmakla birlikte oldukça da akıllı bir kadındır . İlk başlarda hayat kadınlığını bırakıp gerçektende bir öğretmen olmak istediğini düşünür fakat yazarında belirttiği gibi " alışmış kudurmuştan beterdir." Eve yerleştikten birkaç gün sonra evde yaşayan tüm erkekleri kendine hayran bırakmak için elinden geleni yapar . Ki amacına da ulaşır . Evin içinde trajikomik olayların ardı arkası kesilmez .
Dehri Bey bitki bilimi başta olmak üzere pek çok bilim dalıyla uğraşır . ÇOğunlukla sert bir mizaç takınır . Herkes ondan korkar ve ona saygı duyar . Zamanının çoğunu bilime adamasına rağmen bir başkasından duyacağı yeni bir fikire asla tahammül edemez . Çünkü kendisinin hep en zeki ve bilgili kişi olarak görülmesini ister .Her insanda olan beğenilme isteği Dehri Bey'de biraz daha ön planda olup ondan daha az bilgili olan insanlara ilk fırsatta bilgisiyle aşağılamaktan hiç çekinmez. Fakat yine de Dehri Bey'in sohbetine katılmak hoş olurdu doğrusu .
Dehri Bey'in oğlu Şemi'yi , Amca Bey'i ve de Dehri Bey'in damadını baştan çıkartan Anjel'in foyası bir gün ortaya çıkar ve tahmin edileceği üzere her üç erkekte birbirine düşman kesilir . Peki burda suçlu olan yalnız Anjel midir ? Bu olay öğrenildikten sonra bile her üçünün de hala Anjel ile olmak istemesi, onlarında en az Anjel kadar suçlu ve de ahlaki değerlerinin yalnızca bir kalıptan ibaret olduğunu gösterir .
Bir başka dikkat çeken konu , Dehri Bey ile Şemi arasındaki Baba - Oğul ilişkisidir. Dehri Bey, Şemi'nin yaptığı en ufak hatada onu falakaya yatırır . Düzenli olarak onu kendi sözlü sınavlarından geçirir . Şemi'ye vereceği korkuyla iyi bir insan olacağı zanneder . Fakat Şemi, eline geçen her fırsatta babasının yasakladığı her şeyi yapar. Bu da gösteriyor ki korkuyla bir insan eğitilemez ,eğitilmemeli. Hem bu durum Şemi'nin babasının onu sevmediğini düşünmesine neden olur .
Ben okurken çok keyif aldım . Sizinde almanızı umuyorum . Hüseyin Rahmi Gürpınar gittikçe sevmeye başladığım bir yazar oluyor .
