“Mesela, neden odanda duran ve senin koltukta ya da çalışma masanın başında oturuşunu, uzanışını, uyuyuşunu(Mışıl mışıl uyumanı dilerim!)seyreden mutlu dolap değilim?” bu cümleyi okuyunca bana da biraz komik gelmişti. Bir de sanki Kafka Milena’ya kavuşsaydı tüm bu hislerinin sonlanacağını düşünmüştüm. Yine de Kafka’nın kafasının içindeki pek çok düşünceyi, duyguları okumak güzeldi, ben severek bitirmiştim. Yorum harika bu arada hiç bu şekilde çağımıza uydurarak düşünmemiştim :)))