sonbaharla tanışıklık
Sonbahar geliyor evimize ve ben onunla huzur dolu bir akşam paylaşacağım. Sakin bir evde büyüttüğüm çiçeklerimden bahsedeceğim. Yeni yaprak açmış limon ağacımdan, birkaç çiçeği olan kaktüsümden, dağınık büyüyen ahtapot çiçeğimden ... O gelene kadar durmadan yürüdüğüm sıcak yolların tozundan, telaşından bahsedeceğim. Diktiğim elma büyümedi, günebakanı kuşlar yemiş ...
Sonbahar gelecek evimize birkaç kitap ve birkaç şiirden başka bir şey ikram edemeyeceğim. Sonra oturma odasında film izlerken yediğim mısırdan ikram edeceğim. Konu Cahit Zarifoğlu'na gelecek, Ahmed Arif'e gelecek birkaç şair daha birkaç tane daha ve gidene kadar birkaç şair daha dilimizin ucundan akıp sohbetimize karışacak. Kim bilir belki bir gün bir sonbahar akşamında yollarımız dar bir sokaktaki kaldırımın başında denk gelecek. Gelmeli de zaten değil mi? Adımlarımız karışacak benim kalbim olmadığı kadar hızla çarpıp birden duruverecek. Bir bakmışsın bir sonbahar hatırası çektirmişiz, sağ alt köşesinde anımsamamız için bir tarih, arkamızda alabildiğine şiirli sokaklar, alabildiğine çocuksu şarkılar, alabildiğine deli esen rüzgar, tek tük dökülen yağmur taneleri, karışmış ve ıslanmış ve taranmış saçlar, birkaç tane siyah beyaz poz...
Sonbahar gelecek evimize, en güzel şekilde ağırlayacağım mesela yollarına ipek mendiller sereceğim, papatya toplayacağım yaprağı koparılmamış, gökyüzünün maviliğini ayaklarının altına koyacağım, bildiğim tüm masaları bir bir usanmadan anlatacağım... Onun da ikramı olacak elbette! Sahi çok dolmuş ve çok boşalmış o yamalı eskimiş heybesinde bana ne getirmiştir? Bir kasette Gülpembe sonra bilindik birkaç şaiirlerden bilindik birkaç mısra sonra... Yamalı eski heybesinden bana uzatacak yüzümdeki o telaşlı ifadeyle içimin yere göğe sığmadığını görecek. Büyüdükçe çocuk olacağım avuçlarımdan misketlerim düşecek. Açan çiçek değil, öten kuş değil, son bir yaprak olacağım sonbaharla.
Günler, haftalar, aylar bitecek. Sonra alıp başını aralıkta gidecek, habersiz gidecek. Belki geri gelir ama karşılaşır mıyız, bilmiyorum. Ömrümüz ayrılıklar toplamıdır demiş bir şair ayrılığınla uğurluyorum seni ak pak yanında taşıdığın şefkatinden öpüyorum...
Annemle bir akşam vakti sobanın başında kestane yerken, başım iki elimin arasında, dizilerimi bükmüşüm, kirpiklerim henüz ıslanmış siyah beyaz hatıra fotoğrafına bakarken anımsayacağım seni.
··
211 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.