cahilim, cahilsin, cahiller
Kitaplarda çokça yazarlardan parçalar görürüz. Fakat bu kitapta yazarın kendi yaşamı oldukça etkisini gösteriyor. 
Mihail Bulgakov bir Tıp Fakültesi mezunu. Bu yüzden bir doktorun anılarını yazması inanılmaz güzel olmuş. Benim tıp terimleri bilgim hiç mi hiç yok, fakat bı kitapta hiç de önemli değil bu. Zira genç doktorumuz Vladimir Mihayloviç'in derste gördüğü bilgiler dışında herhangi bir teorik tecrübesi bulunmuyor. Atandığı ücra bir köyde biz de onunla birlikte hem köy halkını hem de gerçekte doktorluğu öğreniyoruz.
Kitapta birçok hastanın hastalığını ciddiye almaması oldukça trajikomik geldi bana. Kaldı ki kitaptaki çoğu hikâye ilk başta sizi güldürse de sonrasında aslında ne kadar acı olduğunu fark ediyorsunuz. Ben bu acıyı iki şekilde ele aldım, birincisi insanların kendi hayatları pahasına olsun böyle bir cehalet içinde olmaları. İkincisi ise, bu hikâyeler 1916-17 yılında geçiyor, belki bir noktada onların bu cehaletini görmezden gelebiliriz. Fakat 21. yüzyılda bizim cehaletimiz ne olacak? Korona gibi bir virüsün, onca ölüme rağmen, inanmayanları olması bir yana biz kendi kendi kafamıza göre hap atıp, kendi doktorumuz olmaya çalışıyoruz. Çok ama çok trajikomik. Yani şöyle baktığımızda, bizim o cahil köylü dediğimiz insanlardan bir farkımız kalmıyor.
Bu unsurlar ve Bulgakov'ın muhteşem yazımı birleşince de böyle güzel bir kitap ortaya çıkmış. Ayrıca kitap, 7 hikâyeden oluşmakta. Her bir bölüm farklı zamanlarda farklı dergilerde çıktığı için çok küçük sapmalar ve uzatmalar var, fakat genel hikâyenin akıcılığını bozmuyor. İlk 5 hikâye bizim ana karakterimiz Dr. Bomgard'un anıları. 6. Hikâye Dr. Polyakov'un günlüğü ve son hikâye de yine Dr. Bomgard'un meslek arkadaşı Dr. Yaşvin'in bir anısı.
Ben dediğim gibi çok zevk aldım kitaptan. Keyifli okumalar ve unutmayın her şeyi siz bilemezsiniz!
·
185 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.