“Amok koşucusu” belkide çoğumuzun ilk defa duyduğu bir tabir kesinlikle merak uyandırıcı bir başlık öyle değil mi?
Size kısaca bahsetmek isterim hatta kitaptan bir alıntı yaparak açıklayayım ;
Amok nedir biliyor musunuz?
“Amok? Evet, sanırım biliyorum…
“Malezyalıları etkileyen bir tür sarhoşluk… “
“sarhoşluktan daha fazlsı… Bu normal bir alkol zehirlenmesiyle karşılaştırılamayacak bir çılgınlık bir tür insan kuduzu, ölümcül ve anlamsız bir saplantı atağı.”
Evet yukarıda bahsettiğim gibi ; hayatımın başkalarına yardım etmeye adamış iken kendisine gelen yardım talebini gurur nedeniyle ve reddeden bir doktorun, bu reddediş sonrasında yaşadığı pişmanlık ve çektiği vicdan azabı onu bir çıkmaza sürükler. Yardım etmeyi reddettiği kadını bulmaktan ve çektiği acıyı ona yardım ederek sonlandırmaktan başka bir şey düşmemektedir. İşte tam bu noktada kitabın adı ile bağ kurabilirsiniz
Evet işte tam olarak kitapta böyle anlatıyor belkide de havada kalıyor kitabı okumadan anlamsızda gelmiş olabilir bu başlık lakin okunması gereken kitaplar listesine kesinlikle eklemeniz gereken bir kitap.
Kitapların altını çizmekten pek hoşlanmam çünkü kıyamıyorum incitirim diye korkuyorum ama bu kitabı hediye eden arkadaşım bunu yapmam konusunda ricada bulundu ve kırmadım onu altını çizdiğim birkaç alıntıyı da eklemek istiyorum.
Söz konusu başkalarının derdi olunca nasıl da hep daha zeki daha nesnel oluyoruz. (stefan zweıg)
Melankolik, pesimist yapısı olan insanlar benim gibi şu cümlede kendini bulmuştur. Başkalarına karşı elimizden gelenin en iyisini yapmaya hazırız hatta canımız pahasına olsa bile lakin söz konusu kendimiz olunca aynı şeyleri yapamıyoruz kitabın baş kahramanı da tam olarak böyle . Tüm yaşamı boyunca etkisi altına kaldığı intihar duygusu, bu romanda Hint adaları’ndan yola çıkıp Avrupa’ ya seyreden bir Transatlantikle seyahat eden Melankolik bir yolcu aracı ile varlığını bize de hissettiriyor.
Ama en çok etkilendiğim yer ise ;
Şey, onu şey için ne kadar görmek istediğimi anlatamam... Onu sevmek için çünkü o kadın sevmişti onu.
Sizce de sevgi tam olarak bu değil mi?
Eğer birini gerçek manada sevdiğimiz zaman o kişinin sevdiği şeyleri de sevme ihtiyacı hissediyoruz sırf o sevdiği için bizde seviyoruz sadece onu sevmekle kalmıyor onun sevdiğiklerini de seviyoruz. Şu sevgi olayı çok garip değil mi?
Sizler farklı düşünüyorsanız yorum kısmında belirtiniz şimdiden çok teşekkür ederim:)
