Selam! Beni heyecanlandıran bir kitapla karşınızdayım. Öncelikle kitabı okumaya başlayınca ben bir hdk'yim galiba diye heyecanlandığımı, ilerleyen sayfalarda acabalara düştüğümü, en sonunda da hdk olmasam bile onlarla birçok ortak yöne sahip olduğumu düşündüğümü belirtmek istiyorum. Kitapta bir test mevcut fakat testin bilimsel açıdan yeterliliği tartışılabilecek bir konu. Bu kitabın bilimsel açıdan yeterli olup olmaması da tartışmaya açık elbette. Ben kendimi buna karar verebilecek yeterlilikte pek hissetmiyorum, kitaba biraz daha duygusal yaklaşacağım galiba. Yazarın kendisinin ve gözlemlediği diğer herkesin hikayelerinden bir parça taşıyan bu kitabın bize en azından bir bakış açısı kazandıracağını, kendimizi/etrafımızdaki hassas ve duyarlı insanları anlamak için bir yol açacağını düşünüyorum. Kitapta hayli duyarlı kişilerin özelliklerinin özeti şu şekilde sunulmuş: "her şeyi daha fazla işlemleyen", "aşırı uyarılan" , "güçlü bir empati ve duygusallığa sahip", "etraftaki incelikleri daha duyarlı algılayan". Bu özellikleri sebebiyle kusurlu olarak etiketlenme ihtimali fazla olan hdk'lerin aslında kusurlu olmadıkları, hdk olmanın dezavantajları ve avantajları olduğu ana fikri üzerinden ilerleyen yazar bizi hdk özellikleri üzerinde düşünmeye sevkediyor ve bu özelliklerle yaşarken hayatın içinde de olabildiğince aktif bir şekilde yaşamayı sürdürebileceğimiz hususunda yüreklendiriyor diyebilirim. Çocukluk ve ergenlik dönemi yaşantılarının hdk'leri nasıl etkileyebileceğini anlattıktan sonra bu yaşantıları yeniden çerçevelemek için bir yönerge sunuyor. Sosyal ilişkiler, işyeri ilişkileri, yakın ilişkiler esnasında bir hdk'nin nasıl olabileceğini anlattıktan sonra öneriler veriyor. Duyarlı ve hassas oluşları sebebiyle aldıkları derin yaraları iyileştirmek için tercih edebilecekleri terapi yöntemlerinden bahsederken hdk'lerin manevi yönlerine ve buradan da beslenebileceklerine de vurgu yapıyor. Antidepresan türevi ilaç kullanımı üzerine fikirlerini yazdıktan sonra hdk'lerle yaşayan insanlara tavsiyeler vererek kitabı sonlandırıyor. Bütün bunları anlatırken her kişinin biricik olduğunu, her hdk bunu şu şekilde yaşar demenin aslında pek mümkün olmadığını da göz ardı etmiyor. Fazla popüler şeyler beni biraz iter. Bu kitapta bir hayli popülermiş. Bunu mevcut ihtiyaca ya da yazarın daha gündelik bir dil kullanmasına bağlayabiliriz. Ya da bambaşka bir sebebi vardır kim bilir. Ayrıca çevirisi de pek iyi olmamasına rağmen bu kitap beni itmedi. Çünkü anlaşıldığımı hissettim. Çünkü modern dünyanın bize sunduğu prototip "iyi", "yeterli" , "başarılı", "olunması gereken" insandan bir hayli uzağım. Bir hayli hassasım. Belki de bir hayli duyarlıyım. Dışarıdaki hareketli hayat, haddinden fazla maruz kaldığımda beni mahvediyor. Gürültü, yüksek sesler, parlak ışıklar beni çevremdekilerden biraz daha erken yoruyor. Hdk değilsem/k bile prototipten farklı oluşum nedeniyle eksik hissetmemem gerektiğini bana hatırlattığı için bu kitabı seviyorum. Bu kitap sihirli bir değnek değil elbette, sadece bir hatırlatma, sadece "hey! oradakiler, ben varım!" diyen bir kitap.