Gönderi
Selam Sevgili Okurlar, dün gece Asel'i bitirdim ve bitirdiğimden beri aklımdan çıkmıyor, karakterleri düşünmeden edemiyorum. Acaba bundan sonraki hayatları nasıldır diyorum ve kendi hayal dünyamda onların hayatlarının nasıl işlediğini canlandırmaya çalışıyorum. Çoğu okur gibi bende sonunun açık uçlu bittiğini düşünüyorum. Tamamiyle bizim hayal dünyamıza bırakılmıştı. Fakat bir bölüm daha yazılabilir, karakterlerin bundan sonraki yaşamı özetlenebilirdi. Finalin böyle olmasını yürekten isterdim..
Kitabın başından beri Ener'e karşı çok önyargılıydım Asel'i ihanete uğratmasından ötürü ona karşı pek de iyi hisler beslemiyordum. Ama olaylar hiç sandığım gibi çıkmadı ve kitabın final bölümünde bu hikâyede yananın Ener olduğuna karar verdim. Ener sayesinde hiç bir şeyin görüldüğü gibi olmadığını daima görülenin arkasında yatan sırların olduğunu ve gerçeğe ulaşmadan hiç bir şeye kesin hüküm vermeyeceğimi öğrendim. Bu noktada kitap hayata karşı bakışımı az çok değiştirdi.
Asel bana göre güçlü bir karakter değil sadece güçlü görünmeye çalışan ve kendi ayakları üstünde duruyormuş izlenimi veren bir karakterdi. Yaşadığı olaylara karşı onun biraz daha olgun davranmasını bekledim. Ve Asel'e bakınca kendimin daha güçlü olduğunu gördüm.
Denizin Asel'i koşulsuz sevdiğini yazar bana baya hissettirdi. En ufak olayda Asel'in yanında olması gerçekten kalbinin kocaman olduğunu gösterdi. Evet Ener de Asel için fedakarlık yapmıştı. Fakat yaşattığı onca şeyden sonra bu fedakarlığın önemi kalmamıştı. Keşke fedakarlık yapmasaydı gerçekleri Asel'in önüne serip onun yanında dursaydı. Eminim bu onun için daha iyi olurdu.
Yağız, kitap boyunca beni neşelendiren bir karakterdi. Gerek hareketleri gerek sözleri olsun kitabın en güzel detayıydı.
Eylül'e başından beri çok kızdım. Kıskançlık duygusu onu öyle bir ele geçirmiş ki çevresindeki herkese zarar veren pozisyonda olmuştu. Masum kalmayı başarabilseydi kimbilir belki de bu kitabın en sevileni bile olurdu. Ama üzgünüm Eylül yaptıklarınla kimsenin seni sevmemesine neden oldun.
Ve Sena Nur Işık, seni eskiden beri tanıyorum videoların olsun, kitap yorumların olsun. Ama hayatta senin de yaşadığın acı şeylerin olduğunu biliyorum. Bilakis olmasaydı bu tür bir kitap yazmaya kalkışamazdın. Kitap boyunca senin duygularını da düşündüm. Seni klavyenin basında bu kitabı yazarken hayal ettim. Asel sendin, güçlü görünmek istedin öyle de yaptın. Deniz sendin, kendine sımsıkı sarılıp teselli buldun. Ener sendin, sevdiklerine sadık kalırken onlar için her şeyi yapmaya hazırdın. Yağız sendin, arkadaşların dağılsa bile onlardan kopmayıp her şeye rağmen sevdin. Eylül sendin, imkansızlığı üstüne gidip kendine bir çıkış aradın. Sen bu kitaptın ve bu dünyadandın. Çünkü bu hayal dünyasının perdesini sen araladın.
Son olarak bu kitabı okuyacak okurlara birkaç şey söylemek istiyorum. Yazarın dili akıcı fakat ilk sayfalarda sıkılıp kitabı bırakabilirsiniz fakat o sayfaları geçtiğinizde olayların daha canlandığını görüp kitabı hemen bitirebilir, " Eee şimdi ne oldu? Kitap nasıl bitti?" diye kendinizi sorguya çekebilirsiniz.
Kitaptaki yaşam tarzı kesinlikle benim yaşamımla zıttı ama her kitabın Asel gibi hayal ürünü olduğunu bildiğim için kendi yaşantımla bu kitaptaki yaşantıyı kıyaslamayıp sadece kitapta anlatılmak istenene odaklandım. Böyle yaparsanız bir sorun yaşamazsınız. Yazarın ilk kitabı olduğu için hatalar elbette var. Hiç kimse kusursuz olamaz. Ama yeni ve genç bir yazarımız olduğu için ona destek olmalı ve daha iyi kurgular yazabilmesi için ona moral vermeliyiz. Yeter ki gençler okuyup yazsın, çünkü buna tüm gençlerin ihtiyacı var.
·
127 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.