1907'nin Romanya'sında Tuna kıyısında yoksul bir balıkçı köyü. Köy ahalisi tarafından bir nevi kendi dünyalarının sınırı sayılan Baragan. Ve soğuk mevsimlerin başlangıcında köyün tüm çocuklarının yegane eğlencesi, fıçı büyüklüğündeki dikenlerle yapılan yarışlar. ( Bu çöle benzer toprakta yetişen dikenler ile ilgili tasvirler, Yaşar Kemal'in Ortadirek romanındaki döngele dikenine benzer. Her iki eserde de diken, yalnızca bir mevsimin başlangıcı olmakla kalmaz; aynı zamanda eserdeki toplumun sosyal yaşantılarında bir işaret fişeği olarak algılanır.) Balıkçılığın insan bedenini çürüten zorluğundan kaçan baba oğul, Baragan bozkırının kıyısında başka bir köye yerleşir. Hayatı Baragan'ın ötelerin de arayan çocuk, babasını geride bırakır yeni dünyalar keşfetmeye çıkar. Toprak ağaları, yerel politikacılar ve jandarma zulmü altında inleyen Romanya köylülerinin içler acısı yoksulluğu gözler önüne serilir. Ceviz büyüklüğünde birkaç lokma ekmek parçası ile gün geçirmeye çalışan, ağaların keselerini doldurmaktan kendi karınlarını doyurmaya fırsat bulamayan köylüler... Şehirlerin haberini getiren devrimci gençler... Bıçağın kemiğe dayanması ile başlayan bir halk isyanı... Roman okurken sık sık İnce Memed'i hatırladım. Aynı toprak yönetimini Romanya'da da görmek şaşırtıcıydı. Topraksız köylüler, yarıcı usullle çalışmanın getirdiği korkunç açlıkla Bey konaklarını ateşe verir. İstrati, bu eserini 1907 yılında hükümete ve toprak ağlarına başkaldıran Romanya'nın üç köyüne ve köylüsüne adamıştır. Balkanlar'ın Gorki'si olarak kabul edilen Panait Istrati'den muhteşem bir toplumcu köy romanı. Yaşar Kemal tarzını beğenenlerin çok seveceğini düşünüyorum.

Baragan’ın DikenleriPanait Istrati · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20201,493 okunma

·

941 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Pınar Mi