Belki okumak için geciktim, belki lisede bitirmiş olmam gerekirdi ama ben şimdi okuduğum için çok memnunum. Bazı kitaplar bazen tam doğru zamana denk gelir ya, öyle bir şey oldu bu kitabı okurken. Okuduğum en yumuşak akan kitaptı, yüksek sosyal anksiyeteli ve çeşitli mental sorunlarla yüzleşen bir gencin gözünden olduğu halde. Yavaş yavaş, acele etmeden okunabilecek ve ara vermekten korkulmayacak bir kitaptı. ‘Şu sayfaya, şu bölüme kadar okuyayım bugün’ gibi kendimi hiç zorlamadan, tamamen o an nereye kadar okumak istiyorsam okuyup ağır ağır bitirdiğim bir kitap oldu. Keşke daha bile uzatsaymışım, kitap mektuplar halinde olduğu için her gün bir mektup bile okuyabilirmişim, çünkü okurken mektupları kitap içerisinde ‘size’ yazan Charlie bir nevi arkadaşınız haline geliyor ve bitirip de ondan ayrılmak epey bir zorlayıcı oluyor. Bir gün tekrar okuyacağıma eminim, umarım o zaman da bu rahatlatıcı etkisini hissederim.