Öncelikle az olması hasebiyle kitabın olumlu yönlerinden bahsetmek istiyorum;
Kitap sizi gerçekten belli bir dönemde ve geçici olarak teselli edebilir, nitekim aynı şeyi sürekli okuyarak kendinizi buna inandırmış oluyorsunuz,
İkinci olumlu yanı ise twitter ve benzeri sosyal medyalarda paylaşabileceğiniz birçok özlü söz barındırıyor, kendinizi daha havalı gösterebilirsiniz bunları paylaşarak,
Bunlar haricinde bazı bölümler ektili ve makul olsa da aşağıda yapacağım eleştiriler bunların hepsini maalesef gölgede bırakacak kadar vahim.
Gelelim kitapta eleştirilecek kısımlara;
Eleştirime yazarın felsefe ve ilahiyatta en önemli tartışma konusu olan teodise'yi (kötülük problemi) görmezden gelerek keyfi yorumlar yapmasıyla başlamak istiyorum, tek başına bu bile kitabın ciddi sorunlar içerdiğinin bir göstergesi,
Kitapta çokça alakasız sözler ve durumların birbiriyle alakasının kurulması dikkat çekiyor, yazarın felsefe bölümü mezunu olduğunu düşünürsek en basit mantık hatalarına düşmüş olması şaşırtıcı,
Yine yazar kitabında bolca paylaştığı özlü sözleri, durum tespitlerini bağlamında uzaklaştırarak kendi istediği noktaya çekip fikrine dayanak yapmasına sık sık rastlanıyor,
Kitapta net şekilde görülüyor ki yazar kendi din anlayışını İslam yerine koyuyor ve her şeyi bunun üzerinden yorumluyor, kesin hakikat olarak benimsiyor, buna en tartışmalı teolojik konular da dahil, örneğin kadere iman, kabir hayatı, yaratılış vb.,
Yazarın ısrarla üzerinde durduğu konu musibetler karşısında sabırlı olmak. Kitabın hiçbir yerinde aktif sabra, musibetleri ortadan kaldırma ve bunun için uğraş vermeye dair bir şey bulunmuyor, kısacası sabır daha çok pasif ve eylemsiz bir bekleme anlamında kullanılıyor,
Yazarın kendi kafasında ütopik, gerçeklerden kopuk bir dünya görüşü olduğu görülüyor ve kitap boyunca fikirlerini bu dünya görüşü üzerine inşa ediyor. Örneğin evlatlarını veya sevdiklerini kaybeden kişilerin içinde bulundukları durum,
Yine yazarın felsefe mezunu olmasına rağmen safsatalarla dolu menkıbe ve özlü sözler üzerine fikir inşa etmesi beni hayretler içerisinde bıraktı,
Kitabın kapağında Doğu'dan ve Batı'dan 99 teselli diye çok iddialı bir yazı var, içerikte ise nasıl ki Descartes Tanrı'yı sistemine dayanak yapmışsa Yazar da birçok filozofun sözlerini bağlamından kopararak kendine dayanak yapmış, açıkçası bu durum bile kitabın ne kadar etik olduğunu tartışmaya yeter,
Son olarak da Kitapta paylaşılan bazı hadislerin sıhhati konusunda ciddi şüphelerim mevcut, bununla ilgili bir araştırma yapmadığım için bunu bir eleştiri değil not olarak paylaşmak isterim.
