Yalnız yaşarmış insan kendinde
Berrak bir ayna belirir önünde
Bir çiçektir, açar zamanla,
Hayat veren tebessümlere muhtac benliğinde.
Huzurla dolan mutluluklar yaşanmak için bekleyince
Yolcusunun hayat veren gölgesi belirince
Ne kadar da mutlu mutluluk,
Hayat, hayat dolu besm i çehren nisbetince.
Yarasalar uçuşur bizde geceleri ,
Dehlize divane, zulmette nur bulan gözleri,
Bir azı(k)cık nazarı mesrüruma bedel,
Dile getrsınler besm i zulmetınden cekılenleri.
Yine eser ağır bir şekilde tatlı bir yel
Ey! nazenin gel besmin ile olursuzluklarımı del.
Neden i bilinmez bilenir hüznüm yine tazeliğinde
Yine çaglar hislerim çagladıkca onulmaz bir sel.
Düstursuz duygulardı hissettiklerim
Gönlümün coşkusuydu tatlı nazeninlerin,
Firak eman vermedi bize amansızca,
Gıptamızdı süruru, çiçeği burnunda yarenlerin.
Evet belki de haklıydın hanımefendi,
Hâli kalbim senın varlıgınla elendi
Haklıydın, biz olmama üzerine kurulu bu olay örgüsü...
Biz olmadık da, benim yürek burkan hüznüm nedendi!!..
Bir çift patik ruhumun huzuruydu, kâfiydi
Ama sadece senlilik uzerine kurulu, ve an aşırı safiiydi.
Ey besmime sebep tebessumumun kaynaği
Patikleri giyenimiz olcaktı ama gülleri soldurduk bayağı
Ne de guzel yakışır annelık hanım efendiye ,
Sade umutsuzluk uzre kuruluyduk ,birtek sac ayağı.
Ey! Yaralı kalbimin istemesem de sahibi,
Senden sana kaçan neylersin bu garibi
Beni hayatın bil demiyorum , ben de istemem zaten
Sadece bir çift satırdır meramımın sebebi.
Birbirimize benzemiyor ve farklıydık,
Sadece teskin eden aşkın kabında saklıydık .
Görmuyorduk kabullenmıyorduk olursuzluk gerçeğini
Kışın ortasında nisbi bir bahardı yaşanılırlık....
Ö.Ç