Oscar Wilde'nin tek romanı. Çok methini duyduğum için kitaba büyük bir beklentiyle başladım. Ve beklentimi de fazlasıyla karşıladığını söyleyebilirim. Hepimiz güzelliğe karşı hayranlık besleriz; bazılarımız az bazılarımız çok ama güzelliğe kayıtsız kalan pek yoktur zannediyorum. Romanın ana konusu da bu : güzellik. Romanı bitirdikten sonra şöyle düşündüm: Çarpıcı bir güzellik belirli bir rutine dönüştüğün de sıradan bir çirkinlik daha cazip gelmez miydi acaba? Süreklilikteki bir güzellik çirkinliği aratırdı ya da insan bu rutinleşen güzellikten bile kaçmak isteyebilirdi. Yani aslında güzellikteki çekicilik beklenmedik olmasındandı. Açıklanamamasından, dillendirilememesindendi belki de... Wilde de güzelliği sorgulatıyor karakterlerine. Dorian kendi güzelliğiyle savaşıyor. Basil bu güzelliği yansıtan taraf olurken Lord Henry bu güzelliği bambaşka yollara saptırıyor. Her karakter kendine özgü kişilikleriyle bizi güzellik yolunda bir maceraya götürüyorlar. Dorian Gray'in Portesi gerek üslubuyla gerek konusundaki sıradışılığıyla kült bir roman olmayı sonuna kadar hakediyor. (HEY OKUYUCU BURADAN SONRASI "SPOİLER"Lİ ALAN.) (Dorian Gray.) Bu karakteri kelimelere indirgeyecek olursak : Güzellik.Kibir.Toyluk. Gençlik. Mükemmelliyetçilik. Wilde, karakterin o olağanüstü güzelliğini zihnimizde canlandırmak için çok incelikli betimlemelere başvurmuş. Sarı saçları ve mavi gözleriyle Dorian Gray romanın sayfalarını çevirdiğimizde karşımıza çıkıyor o kendi güzelliğinden emin vakur bakışlarıyla. Başta belki kendi güzelliğinden son derece habersizken Basil ve ardından Lord Henry'nin iltifatlarıyla artık aynada gördüğü şeyi yüceltmeye başlıyor. Güzelliği, saf yüreğini körelten sisli bir dumana dönüşüyor ve kendi acı sonunu hazırlıyor. Bu sona varmasın da Basil Hallward'ın yaptığı o muhteşem portre sebep oluyor. Dorian kendi tasvirini görünce, portredeki güzelliğini kıskanıp bir dua ediyor geçen zamanın kendi vücudunu değil de bu muhteşem portredeki tasvirini yaşlandırmasını diliyor ve fantastik sayılabilecek bir şekilde bu isteği gerçekleşiyor. Yıllar ve günahlar o tasvirdeki Dorian ı yaşlandırıp çirkinleştirirken kendisi taptaze güzelliğiyle kalıyor. Basilden uzaklaşıp Lord Henry ile daha sıkı dost olan Dorian, Lord Henry'nin fikirleri ve düşünceleriyle bakıyor artık hayata. Toyluğunun verdiği tecrübesizlik Lord Henry 'nin kendinden emin düşüncelerinin emrine giriyor. İnsani değerleri bırakıyor, hayattan olabildiğince haz toplamaya çalışıyor. Yıllar böyle geçerken yakın ilişki kurduğu insanların intiharlarına sebep oluyor ve hatta çok sevdiği dostu Basil'i bile soğukkanlılıkla öldürebiliyor. Ve en sonunda da kendi tasvirini yok etmek isterken aslında kendisini öldürüyor. Öldüğünde ise tasvirdeki resim ilk haline dönerken kendisi yılların eskimişliğini ve günahların sebep olduğu o derin çizgileri suretine ve bedenine alıyor. (Lord Henry Wotton.) Bu karakteri kelimelere indirgeyecek olursak: Bilgi. Umursamazlık. Kötülük. Roman boyunca bu karakterin düşünceleriyle baş başa kalıyoruz. Düşünce ve fikirleri ve hatta soruları bizi bir durup düşünmeye zorluyor. Katılıp katılmamak okuyucuya kalsın ama aforizma sayılabilecek fikirler bu karakter aracılığıyla bizlere sunuluyor. Henry 'e göre hayattaki en katlanılmaz şeylerden biri can sıkıntısı. Sürekli eğlence arayışında ve her türlü deneyimi yücelten bir karakter. (Basil Hallward.) Bu karakteri kelimelere indirgeyecek olursak: Tasvir. Sıradanlık. Yansıtma. Romanın başında bizi bu karakter karşılıyor. Sanatına Dorian'ın çok büyük katkıları ve tesiri olduğunu görüyoruz. Romanı okuduktan sonra fikirlerine en çok karşı çıktığım ve hatta kendimce kavga ettiğim karakter Lord Henry oldu. Çünkü bu karakterin sanki duyguları yok. Yaptığı her davranış hazlarla örülü... ! Neyse bir roman karakterinin arkasından daha fazla konuşmadan burada bitireyim. Romanı okuyacak olan arkadaşlara keyifli okumalar dilerim.

Dorian Gray'in PortresiOscar Wilde · 3 Adam Yayınları · 201573,4bin okunma

·

152 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rabia Uslu