Ben
Bu kitap hakkında söylenebilecek o kadar çok şeyler var ki... Ama söyleyebilecek ya da yazabilecek miyim bilmiyorum.
Biz ne için yaşıyoruz?
Başkalarını memnun etmek için mi yoksa kendi benliğimizi tatmin etmek için mi?
Hayat, toplum için midir?
Hayat, 'Ben' için midir?
Bu kitabı okurken defalarca zihnimden döndü durdu bu sorular... Ben bir kitabı okuyormuşum gibi değil de bir hayatı yaşıyor ve bu hayatın kaynağını arıyormuşum meğerse. Ve hâlâ aramaya devam ediyorum... devam edeceğim de...
Kitapta bir karakter vardı ki. Hayatımda okuduğum en ilginç karakterlerden biri oldu. Howard Roark... İmrenilesi bir hayat..
Yaptığı her şeye kızdım fakat hayatın kaynağı ondaydı biliyordum. Evet, kesinlikle hayatın veya yaşamın nasıl güzel hâle gelebileceğini sadece o biliyordu. O sadece kendisi için yaratıyordu ve kendi mutluluğu için yaşıyordu. Olması gereken de bu değil mi zaten? Belki de değildir.
Diğer karakterler mi? Onları konuşacak kadar değerli bir tarafları yok. Hepsinin canı cehenneme..Her gün gördüğümüz insanlardan birkaç tanesi işte.. Yalancılar, iki yüzlüler, düzenbazlar, gösteriş sevenler...
------
Çok akıcı ve merak uyandırıcı bir kitap olmakla beraber son derece ilgi çekici kurgusu vardı. Kitabın son 25 sayfası ise, bende adeta ezber bozan bir etki yarattı.
Ayrıca bu kitabın basımı yok biliyorsunuz. Kitabı bulmak için epey uğraşmıştım ama ne demişler "Zafere giden yolda çekilen çile kutsaldır." Kitaba zar zor ulaştım ve daha sonra da zafere ulaştım.
Kitapta en sevdiğim alıntı ise;
"İnsandan ne olmasını isteyebilirsiniz. Ona servet sahibi olmasını, sevmesini, gaddarlaşmasını, cinayet işlemesini, kendini feda etmesini söyleyebilirsiniz. Ama öz saygıya sahip olmasını istemeyin ondan. Hemen sizden nefret etmeye başlar."
Kitapla kalın..
