Fernando Pessoa' nın, 1922 yılında yayınlanan deneme türü eserinde "anarşizm nedir? Anarşist kimdir? Anarşizm ve anarşist neyi hedefler? Anarşist bir toplum nasıl inşa edilir? Toplumsal kurgular nelerdir? Birey/toplum nasıl özgür olur?" En temelden gidersek, anarşizm insanın özgürlük istemidir diyerek söze başlıyor Pessoa'. Doğumla birlikte başlar insanlar arasındaki adaletsizlik ve buna isyan edenler her zaman vardır.Tarzı görüş ve soruları başta olmak üzere, birçok konuya ilişkin bir yemek masasında oturduğu arkadaşıyla yaptığı değerlendirmeleri içeren, 48 sayfalık oldukça kısa bir kitaptır. Ama her bir savını irdeleyip inceleyip anlamak da bir hayli yoğun uğraş gerektirir. Kısaca üzerinizde bıraktığı etkisi uzun sürer. -alıntı- “ peki anarşist kimdir? İnsanları, doğdukları anda toplumsal bakımdan eşitsiz kılan adaletsizliğe isyan eden biri; basitçe ifade edersek özü müdür.” “ filanca, kont ya da marki olarak doğar, dolayısıyla ne yaparsa yapsın, bu sıfatla herkesten saygı ve sevgi görür; bir diğeri, benim doğduğum yerde doğar ve en azından insan gibi davranılmak hakkına sahip olmak için bile attığı her adıma dikkat etmek zorundadır. Kimileri eğitim görme, gezip dolaşma, kendini geliştirme olanağıyla doğar, dolayısıyla doğuştan zeki olanlardan daha zeki olma olanağına kavuşurlar. Her alanda bu böyledir...” “ ama toplumdan ve toplumsal uzlaşmalardan kaynaklanan adaletsizliklerden kaçınmaya niçin çalışmayalım? Bir insanın, yetenek, güç, enerji gibi doğadan aldığı yetilerle benden üstün olmasını kabul ederim(zaten mecburum kabul etmeye!) Ama annesinin karnından çıktığında sahip olmadığı, mutlu bir rastlantı sonucu burnunu dışarı çıkarır çıkarmaz gökten zembille inen zenginlik, toplumsal konum, rahat yaşam gibi sonradan edinilen niteliklerle benden üstün olmasını kabullenemem.” “ elbette tüm bunların burjuva toplumundaki bir çatlaktan kaynaklandığını ve benim daha az kazanmamın berberin hatası olmadığını, dahası, köylünün de benden az kazanmasının benim hatam olmadığını anladım. Çünkü burjuva sistemi çarkın çeşitli dişlilerinin oyunuyla, benden çok berberin üzerine, köylüden çok da benim üzerime titriyordu. Aynı sistem, ufacık bir odada dikiş diken, küçük bir terzi olan yengemden çok modaevi terzisini kolluyordu, benden çok patronumu, yoksul köylüden çok büyük toprak sahibini kolluyordu. Tüm bu adaletsizlikleri her gün -her gün ve her gece- düşüne düşüne sonunda isyan ettim.” 'Uzun sözün kısası, sıradan bir işçiydim; herkes gibi ben de çalıştım, çünkü çalışmak gerekiyordu ama mümkün olduğunca az çalıştım. Zekiydim. Fırsat buldukça okuyordum, tartışıyordum ve aptal biri olmadığımdan, derin bir tatminsizlik içindeydim. Kaderime ve bana dayattığı toplumsal koşullara karşı derinden bir isyan duyuyordum. Dediğim gibi kaderim aslında çok kötü olabilirdi; ama o dönemde kader'in bana olası tüm adaletsizlikleri reva gördüğünü ve toplumsal uzlaşmaları yalnızca bu amaç için kullanmış olduğunu sanıyordum. Yirmi-yirmi bir yaşlarındaydım, işte o sırada anarşist oldum.'

Anarşist BankerFernando Pessoa · Zeplin Kitap · 20191,496 okunma

·

130 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Spinozast