Küllük
Kardeşçe yaşamanın adıydı orman
Ormanları en kirli sunaklarda yaktılar
Kıskandılar dağların tesettürünü
Dağları çırıl-çıplak bıraktılar
Tavşanlar, sincaplar, kelerler, kuşlar
Ya kaçıp gitmişler ya kül olmuşlar
Hıçkıra hıçkıra ağlar rüzgâr
Rüzgârı ortada dul bıraktılar
En mutlu günlerin adresi dünlü
Derenin şırıltısı bile çok hüzünlü
Unutturdular lâleyi sümbülü
Gül gösterip taş bıraktılar
Kardeşi kardeşe kırdıran çıkar
Sağlam paketlense de yine kokar
Her evin kapısı dağlara bakar
Yolları haramilere bıraktılar
Yeşilin, mavinin ismi kaldı
Eski kartpostallarda resmi kaldı
Çalanlar en güzel düşlerimizi çaldı
Bize yalnızlığı bıraktılar
İçimdeki saçak bulutlar kıpır kıpır
Umuttur yıldızlardan damıttığım ıtır
Her göç bir yenilgiyi hatırlatır
Her derdi kucağımıza bıraktılar
Kardeşçe yaşamanın remziydi orman
Ormanları en kirli sunaklarda yaktılar
Külleri karıştırıyor işsiz cinler
Sabrı bize miras bıraktılar
19.08.1996
Sayfa 49 - Nar Yayınları / AY IŞIĞINDA SERENATLARKitabı okudu
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.