Çocukluğumu okudum sanki. TV'nin üzerine konan beyaz dantel, muşamba mutfak masası örtüsü, kapısının önünde taburesine oturmuş müşterisi geldiğinde sigarasını atıp içeri giren bakkal, yolda düşünceli yürüyen genç adam, parkalarını üzerlerine almış yumrukları havada 80ler gençleri, şaşkın bakışlarla büyüklerini izleyen çocuklar, sevgililerin buluşup elele tutuştuğu çay bahçeleri, Beşiktaş iskelesi, sıcak simit, denizden çıkınca yenilen karpuz peynir, mavi önlüklerimiz... Bunlardan bahsetmiyordu ama ben sanki tüm yaşamımı ve yaşamımla bağ kuran diğer tüm "yurdum insanı" yaşamlarını hatırladım. Bir 80-90 yılı filmi izlemek gibiydi bu kıtabı okumak. Mahir Bey hüzün kaplı kısacık hikayelerinde sakladığı ayrıntılarla çokça güldürdü beni. Sonra gözlerim doldu, sonra gözlerim dolu dolu bir daha güldüm. Sanki "Sizi biliyorum, tanıyorum ve hepinizi anlıyorum." der gibiydi. Hikayelerin hiçbiri benim hikayem değildi; ama beni ben yapan memleketimdi anlattıkları. Memleketimin talihsiz insanları. Okurken İstanbul'u verdi bana, Ankara'yı sevdirdi, Çanakkale'yi hatırlattı. Hikaye okumaktan roman kadar keyif almam. Fakat bu kitapta hikayelerinin kısalığının ve karakterlerin çeşitliliğinin çok iyi seçilmiş olduğunu düşünüyorum. Yazarın dili öyle samimi, hikayeleri o kadar doğal ki. Pürü pak hüzün ve sevgi. Evet sevgi dolu hikayeler hepsi. Ne eksik ne fazla. Tüm hikayelerinde aynı anlatımı kullanmış, sanki her karakter birbirinin benzeri gibi - bilmem buna olumsuzluk denebilir mi- tek dikkatimi çeken keşke böyle olmasaydı dediğim bu oldu. Ama bir ahengi var, akışı var kitabın, hiç rahatsız olmadım, ben ne anlarım öykücülükten. Bence yazarın cümleleri ince oyalı işlenmiş birer dantel gibilerdi. Sanki o şiir okuyor da ben hülyalı hülyalı dinliyormuşum gibi. Duygularımı canlandıran, ülkemi, insanımı uzunca düşündüren, sık sık "Vay be bunu da mı yakalamış." dedirten can alıcı ayrıntılarla bezenmiş; tadına doya doya vardığım bir eser okudum. Mahir Ünsal Eriş'in çok güzel bir insan olduğunu düşünüyorum. İlk kitabını okudum, hepsini okuyacağım. İyi ki varmış.

Bangır Bangır Ferdi Çalıyor Evde...Mahir Ünsal Eriş · Can Yayınları · 20212,661 okunma

·

345 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mayalena