Gönderi
En basit işlerin bile katı bir alışkanlığa dönüştüğü bu evde her gün aynıydı.
Erika Korkaklığının verdiği o karanlık duygular ve çekingenliğinden kaynaklanan yalnızlığıyla İlkgençlik yıllarından beri nesnelere soğuk ve cansız şeyler gibi bakmaz aksine bunların sırlarını ve sevgilerini açan sessiz dostlar olduğunu düşünürdü.
Kitaplar resimler manzaralar müzik parçaları onunla konuşurlardı.
Erica duygularının sarhoşluğunu tutsaktı. Yumuşak bir ürperti ruhunu sarmıştı. Onu kaybetmesi gerektiğini biliyor ama istemiyordu.
Hayatı çok fazla ciddiye aldığının farkındaydı.
Her şey o kadar uzak ve ulaşılmazdı ki akşam sessizliği vadilerin üstüne çökmüş şehrin gürültüsü ve gerçekleri hatırlatan her şey uzaklaşmıştı.
Kendisini güneşli tepelerde fedakârlığı ve mutluluk veren aşkıyla yukarıda çok yukarda bütün çirkinliklerin adiliklerin üzerinde hissediyordu.
Düşünceler zeki ve bilinçli hesaplamalar yoktu.
İçinde sadece daha önce hiç hissetmediği hıçkıran ve sel olup taşan duygular vardı.
Dünyada senden başka kimsem yok ve ben seni mutlu etmek istiyorum.
Kaderi içinde barındıran boş ve anlamsız saatler vardır. O anlar karanlık bulutlar gibi bir süre sonra kaybolurlar ama yinede inatçı ve dik kafalıdırlar. Siyah bir duman gibi yükselir uzaklaşır genişlerler. Gri bulutlar donuk ve melankolik bir şekilde toprağın üzerinde hareketsiz durup Bir ışığı kıskanırcasına tehditkar bir şekilde beklerler.
Böyle deneyimler öyle bir acı uyandırır o kadar korkunç ve derin yaralar açar ki bunu artık acı olarak hissedemezsin. Çünkü bütün algılama ve hissetme duygularını kaybedersin. Battığını hissedersin, Başdöndürücü yükseklerden nefessiz, İsteksiz ve karşı koyma yeteneğinden yoksun olarak düşersin. Bilmediğin ama tahmin ettiğin uçuruma doğru her saniye yaklaşırsın zamanın en küçük birimi ile savrularak aşağıya doğru düşersin, O korkunç sona doğru. Bilirsin kırılacak ve dağılıcaksın.
Belki hayat güzeldi ve Erika yanlış yaşamıştı.
O iyi biriydi ve insanlara güveniyordu. 
Ağırbaşlı ve ürkekti ama yabancı hayatlardan beslenen yırtıcı bir hayvan gibi acımasız açgözlü düzenbaz olunmalıydı.
“Yalnızca yanında yürüdüğü adam değil, rüzgârın hafif esintisi, bu esintiyle sallanan başaklar, gökyüzünü kaplayan kuşlar. Hepsi bir mutluluk sebebiydi.”
“Ve Erika Ewald ağlamaya başladı” Oysa mesele bu değildir. “Bu dipsiz bir korku ve acıyla bir hıçkırmaydı, bir sarhoşun çakırkeyif hüznü değildi. Aslında kızın ağlamasında ilkel bir şiddet vardı. Yıllarca kafeste kapalı kalmış ve bir anda yabanıl bir güçle parmaklıkları kırmış vahşi bir hayvan gibiydi. Bu onun belli belirsiz bilmekte olduğu ve şimdi sarsıntılı bir sağanakla çözülen son derecede kutsal ve derin acısıydı.”
Hikayemiz babası ve kız kardeşiyle yaşayan
Erika Ewalt kendisine ders veren müzik hocasına tutkundur.
Fakat âşık olduğu adam yalnızca kendini sevebilecek bir kimliğe sahip duyarsız bir adamdır.
Fakat Erika Ewald’in onu en masum duygularla sever ve bu aşkın hiç bitmeyeceğini kafasında hayaller kurarak yaşatır.
Ama tabi aşık olduğu adam ondan faydalanmaya kalkınca utangaç olan ve hayalleri başka olan Erikanın bütün hayalleri yıkılır.
Bu aşkı yaşatmak İçin çok çaba gösterse de düşündüklerinin hiç biri olmayınca farklı ruh hallerine girer ve intikam duygusu almak ister.
Devamını okuyarak öğrenebilirsiniz
Güzel ve Bir oturuşta okunacak bir kitap okumak isteyenlere tavsiye ederim.
Keyifli okumalar dilerim
·
397 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.