Şimdi gözlerinizi kapatın . Nasıl geldiğinizi bilmediğiniz uzun , karanlık bir tünelin ortasında ve arkanızda gelmekte olduğunu duyduğunuz bir trenin olduğunu varsayın .Karanlığın içerisinde koşmak zorundasınız , yürüme durumunuz her şeyin sonu olabilir.Koşup ilerledikçe , gücünüzün tükendiğini , arada düşüp yaralandığınızı ,acıktığınızı ve susadığınızı unutmayın . Tüm bunlara rağmen koşmaya devam eder miydiniz yoksa yürümeye mi başlardınız ? Eğer cevabınız koşmaya devam etmekse diyebiliriz ki tünelin mutlaka bir çıkışı olduğunu düşünmekte böylece ona ulaşma hedefiniz oluşmakta ve aydınlığa kavuşabileceğiniz umudunu taşımaktasınız.Tren hala gelmekte ve siz hala ne zaman biteceğini bilmediğiniz bir şekilde koşmaya devam etmektesiniz . Tam bu noktada sizi kesinlikle çıkışa ulaştıracak üç yol göreceksiniz ve sevindirici haber bu noktadan sonra tren ilerlemesini durduracaktır. Eğer yürümeye başlamış olsaydınız trenin mutlaka size yetişeceğinden , trenin durmayacağından ve çıkışı hiçbir zaman bulamayacağınızdan endişelendiğinizi gösterecektiniz. Bu muhakkak sonunuz olurdu . Bu örnekte içerisinde bulunduğunuz karanlık ve uzun tünel zor koşullarda yürütmeye çalıştığınız hayatınızdır .Gelmekte olan tren ise koşullarınızın size dayattığı ölümdür. Bu zor koşullarda çeşitli kayıplar yaşayacaksınız ama kazanç sağlamanızdaki tek nokta bir umudunuz ve amacınız olmasıdır . Düştüğünüzde hissettiğiniz acıya bir anlam yüklediniz . Bu koşullar altında sona ulaşabileceğiniz umudunu taşıyan bir anlam .Böylece hızla arkanızdan gelen ölüme rağmen vazgeçmediniz. Sizi çıkışa ulaştıracak olan yollar Frankl’ın karanlıkta bizlere yol gösteren üç ışığıdır. Bu karanlık bizim hayatımızdaki anlam arayışımızdır . Victor Frankl, Auschwitz toplama kampından fiziken mağlup, ruhen galip ayrılmış olan ünlü bir psikiyatristtir.Herkes gibi o da fiziksel gücünü ,ailesini ,sevdiklerini,belli maddi ve manevi özelliklerini kaybetmiş şekilde ama diğerlerinden apayrı bir kazançla ayrılmıştı toplama kampından . Açlık , işkence , hastalık ,hakaret , şiddet ,her an ölüme daha fazla yaklaşmanın korkusu ,aşağılanma , psikolojik şiddet,uykusuzluk, gaz odaları , ağır çalışma koşulları ,bacadan duyulan yakılmış insan kokuları ,tüm bu koşullar altında devam ettirilmeye çalışılan bir hayat... Kamptaki çoğu insan bir şekilde kendini ölüme hazırlamıştı ya elektrikli tellere koşup intihar edeceklerdi ya da zaten bu koşullar onları yine ölümle burun buruna getirecekti . Frankl ve bazıları ,diğer arkadaşlarından farklı bir şey yapmıştı ; umuda tutunmuşlardı. Onları ayakta tutan şey umut olmuştu. Toplama kampındaki ilk kaybediş,kişi sadece rakamlardan ibaret olduğunu fark ettiğinde gerçekleşmişti. İsimleri dahil her şeyi geride bırakmışlardı , artık sadece onları temsil eden rakamlara ve ellerinde kalan son güce sahiptiler. Fakat Victor Frankl son bir şeye daha sahip olduklarını biliyordu . Kişinin her türlü özgürlüğü elinden alınabilirdi ama ruhsal özgürlüğü asla . Zor koşullarda ,acıyla karşı karşıya kaldığında , çıkış yolu kalmadığında bile insanın ne durumda olacağına kendisinin karar vermesini kimse engelleyemezdi . Frankl’ın anlattığı gibi ya sabah çalışmak için kaldırıldığınızda ayaklarınızdaki ödeme ,açlığa rağmen o güne başlardınız ya da yataktan kalkmayı reddedip tüm gün dışkınızın içinde kalmayı ve elinizdeki son sigarayı içip yaşamınızın son iki gününde olduğunuzu kabullenirdiniz. İnsanın ne durumda olacağına karar vermesi hayatta bir amacı bir hedefi bir umudu olmasına bağlanmıştır. Güne başlamayı kabul eden kişinin hiçbir şeyi olmasa da bir umudu vardı . Son sigarasını içen kişinin ise kayboluşu yakındı. Üç yıl boyunca toplama kampında yaşadığı vahşete rağmen büyük bir kazançla hayatta kalabilmiş olan Frankl , karanlığımızdaki aydınlığın aslında içimizde olduğunu fark etmemizi sağlamıştır. Galiba temel çıkarım yaşanılan bu hayatın mutlaka bir anlamı olmasıydı . Bu anlam acıda ,zorlukta ve ölümde bulunabilirdi .

İnsanın Anlam ArayışıViktor E. Frankl · Okuyan Us Yayın · 202335,8bin okunma

·

81 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elçin ırmak