Yeni tarihçiler yorumlamaya, sebeplere inmeye, dengeli olmaya ve çeşitli hadiseleri belli bir akış içinde birbirine bağlamaya pek yatkınlardır. Takip ettikleri metodun en iyi yanı da budur.
Eski tarihçiler ise bütün rivayetleri toplamaya, rivayet senetlerini incelemeye ve hadiselerin en ince noktasını dahi kaydetmeye gayret etmişlerdir.
Yazar çalışmasında bu iki metodu yeni bir üslupta birleştirmiş. Her iki metodun iyi yanlarını içeren bir üslup kullanmış. Ayrıntıları tek bir mana etrafında toplayıp birbirine bağlı tek bir konu haline getirmiş. Sonra da konunun anlaşılmasını, gerçek yönünün ortaya çıkmasını ve zihinlerde kavranabilecek hale gelmesini sağlayan diğer nass ve rivayetleri serdetmiş.
