Bu kitabı daha önce hayatının belli bir döneminde vejeteryan olmuş, veganizm ve ekolojik sürdürülebilirlik konusunda kafa yormayı oldukça seven biri olarak okudum ve bu gözden yorumlamak istiyorum. Ekolojik düzen ve dengenin sağlanmasının; bir canlı acı çekiyor ve bunu acilen önlemeliyiz, düşüncesinden çok daha önemli buluyorum. Bu yüzden ben de yazarın söylediği gibi; daha büyük bir kitleye ulaşmak ve daha ılımlı sonuçlar alabilmek için bazı durumlarda taviz verilebileceğini düşünüyorum. Bu konuya mutlak idealizm ile yaklaşmaktansa ılımlı pragmatizm ile yaklaşmayı tercih ediyorum. Özellikle kültürlerinde hayvansal ürünleri eksik etmeyen bir ülkede yaşayan insanların, kolayca vejetaryen veya vegan olamayacağını görmüş ve deneyimlemiş biriyim. Bu yüzden de insanların ilk adımları atmalarını sağlamak için veganlığı olabildiğince kolaylaştırmak gerektiğini düşünüyorum. Bu noktada da yazarın çizdiği yol haritasından da göreceğimiz üzere, bu yola baş koymuş kişilere fazlasıyla görev düşüyor. Özellikle veganizme ılımlı bakan bir kişi olarak ben bile bu yazdıklarımı herhangi bir vegan tarafından sert bir eleştiriye maruz kalırım korkusuyla çekinerek yazıyorum. Bizler gibi olan kişileri bu yola ılımlı bir şekilde yönlendirmek yerine mutlak idealist tavırlar ile dünyada var olan her hayvanı kurtarabilecek tek kişi kendisiymiş gibi davranan vegan bireylerden dolayı toplum tarafından tüm veganlara karşı duyulan bir önyargı söz konusu. Kitapta da bahsedildiği gibi “ortak vejetaryenlik veya veganlık” düşüncesi çok güçlendiğinde, savunucular öfkeyle karışık bir saldırı moduna geçmeye hazır duruma geliyorlar. Bu da “ortak” kelimesinden kaynaklanıyor, yani etraflarındaki diğer veganlarla birlikte bu düşünceye o kadar sağlam tutunuyorlar ki empati yeteneklerini kaybediyorlar. Bunu engellemek ve insanları aralarına çekmek de yine kendilerinin elinde diye düşünüyorum. Bu yüzden de yazarın zaman zaman bu tarz vegan bireyleri taşladığı bölümlerde de haksız olduğunu düşünmüyorum. Bir insan sağlığından endişe duyduğu için vejetaryen olabilir veya ekolojik ayak izini azaltmak amacıyla veganlığa yönelebilir. Mutlak gayenin yalnızca “hayvanların acı çekmemesi” olması bana yeterince tatmin edici gelmiyor. Yazarın da dediği gibi; “Hayvanlar için vegan olun.” İle “Ne sebepten olursa olsun, tüketimi azaltın.” mesajlarını bir araya getirmemiz gerekiyor. Bu noktada da çoğu vegan arkadaşım tarafından vegan olmaya layık görülmeyeceğim belki de ama, bu şekilde düşündüğümü belirtmek istiyorum. Bu konu hakkında saygı çerçevesinde konuşmak isteyen olursa bana çekinmeden mesaj atabilir. İyi geceler!

Vegan Bir DünyaTobias Leenaert · Yeni İnsan Yayınevi · 201964 okunma

·

145 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Selin Gürpınar